Van Afrika naar Europa: Agadir – Lanzerote

Au revoir Maroc

Met gemengde gevoelens verlaten we zondagmiddag 2 november om 17 uur de haven van Agadir. Blij dat we Marokko hebben bezocht, zo indrukwekkend, zo mooi. Maar ook blij dat we weer vertrekken, want we hadden in Marokko steeds het gevoel op onze hoede te moeten zijn. Wat dat betreft verandert er de volgende dagen overigens niet veel. Ook tijdens het zeilen, zeker op meerdaagse tochten over grotere afstanden, zijn we continu alert. Op alle bewegingen en geluiden van het schip, de situatie van de zee en golven, de wind, alle uitrusting en apparatuur aan boord en de overige scheepvaart. En op onszelf natuurlijk, zorgen dat wijzelf geen schade oplopen als de boot een schuiver maakt en voorkomen dat we zeeziek over oververmoeid raken.

Vooruitzicht

Het is typisch. Voor ons ligt een tocht van ca 230 mijl. Dat is, ter vergelijking, ruim heen en weer van IJmuiden naar Lowestoft. Een hele tocht dus. Maar omdat onze vorige tocht (Faro – Agadir) rond de 430 mijl lang was en omdat we de komende maanden veel langere tochten voor de boeg hebben, voelt deze tocht als een klein stukkie. We zijn overigens blij dat we in een keer van Faro naar Agadir zijn gevaren, zo hebben we al weer meer kunnen wennen aan het varen van lange afstanden. Bovendien hadden we, als we in plaats van Agadir naar onze initieel beoogde bestemming Rabat waren gevaren, nu weer vastgelegen vanwege de harde wind en flinke swell die daar staat. Wij profiteren de komende dagen van naar verwachting NO 4-5, met helaas in de eerste nacht NO 5-6. Dat is ons eigenlijk iets te hard, maar woensdag gaat het ook hard waaien en dan loopt de swell weer flink op. Voor woensdag willen we daarom op Lanzerote zijn. Dinsdag zal de wind naar verwachting afnemen naar NO 2-3.

Dronken stuurautomaat

Hoe dan ook, het is best een afstand die we moeten varen. De eerste uren motoren we omdat er geen wind is. Onze stuurautomaat doet het weer, al slingert hij met grote slagen van links naar rechts alsof hij, in de dagen dat wij met huurauto Marokko bezochten, de complete illegale alcoholvoorraad van Agadir en omgeving erdoorheen heeft gejast. Oh, dat is trouwens best een ding... Wij bezochten in Agadir een supermarkt. En via een zijdeur de aanliggende slijterij. Een goede moslim drinkt natuurlijk geen alcohol. En dus stond de parkeerplaats vol met auto’s, stuk voor stuk met zenuwachtig om zich heen kijkende mannen erin. Af en toe liep er een ander mannetje naar zo’n auto toe, ging een raampje over en werden er tasjes vol flessen drank (auto in) en geld (auto uit) gewisseld. Ook in de slijterij zenuwachtige en opgetogen mannen. Bij de uitgang werd er fooi uitgedeeld, wij denken om ervoor te zorgen dat de winkelier zijn mondje dicht houdt. Wij kochten er twee flessen Marokkaanse wijn, Hedda was de enige vrouw in de toko.

Anyway, een aantal uren na ons vertrek uit Agadir gaat het waaien en kan de motor uit. We varen met gereefd grootzeil en volledig voorzeil de nacht in. Via de marifoon hebben we contact met de Win2Win, zij zijn ook uit Agadir vertrokken en onderweg naar Lanzerote.

Het waait al snel dik NO4 met vlagen 5, later die nacht 5 met uitschieters naar 6 Bf. We reven ook het voorzeil. Vervelend is, dat de golven flink opbouwen. We stuiteren behoorlijk en maken regelmatig een schuiver van een golf af. Binnen is het een flink kabaal vanwege de golven tegen de romp en in de kooi moet je je schrap zetten om te blijven liggen, maar daardoor kom je nauwelijks in slaap. Oncomfortabel en onprettig. De volgende ochtend gaat het nog te keer en bespreken Hedda en ik de situatie. Dit vinden we niet leuk. Hoe houden we dit een week vol, onderweg van de Canarische Eilanden naar de Kaap Verden? Laat staan de tocht erna, circa drie weken naar Suriname? Dat is niet te doen op deze manier! Dit vinden we helemaal niet leuk. Bah, bah, bah. En ja, weer vergeten om foto's te maken tijdens het gehobbel. Of eigenlijk heb ik er wel aan gedacht, maar had niet de energie om foto's te maken. Gelukkig zijn wij niet zeeziek, maar arme Quirijn spuugt drie keer, waarbij hij de laatste keer ook de kuip en Hedda onder spuugt. Van tijd tot tijd hebben we via de marifoon contact met de Win2Win, erg gezellig. Wij hebben tijdens onze reis nog niet eerder meegemaakt dat we opvaren met een andere boot. Het bevalt ons wel goed, vermindert het gevoel helemaal alleen te zijn op de grote, lege, donkere zee.

Uitwijken

Maandag is de hele dag rond NO 5, af en toe iets minder en af en toe wat meer wind. We hobbelen nog altijd behoorlijk. Het voordeel van deze situatie is wel, dat we flink opschieten. We tikken regelmatig 7 of 7,5 knopen aan en lopen verder rond de 6 tot 6,5 knoop. We kunnen gedurende de eerste nacht en dag zelfs de (bij minder wind) snellere Win2Win prima bijbenen, tot onze eigen verassing.  Maandag rond 13 uur hebben we de halve oversteek er al op zitten. Eind van de dag ontstaat een akkefietje met een zeeschip dat maar niet reageert op onze oproepen via de marifoon. Nadat hij op twee mijl afstand van ons wijkt en achterlangs steekt, roept Hedda hem nog een keer op om te checken of hij de Win2Win, die een aantal mijl achter ons vaart, ook wel ziet. De man reageert geïrriteerd waarom wij hem zo nodig al zes mijl geleden opriepen. Tja, zegt Hedda, als hij toen gereageerd had, hadden wij hem verteld dat wij een kleine koerswijziging konden maken en achter hem konden passeren. Dan had hij zijn koers en snelheid kunnen handhaven. Omdat er geen contact was, moesten wij onze koers en snelheid wel vasthouden en moest hij (conform de regels) uitwijken voor ons… Het leidt in ieder geval even lekker af van het gestuiter en zo zijn we een uurtje zoet. Het schip passeert achter ons en voor de Win2Win en daarmee keert de rust weer terug.

Minder wind

Maandag einde van de middag neemt de wind wat af en vlakken ook de golven wat af. Of raken we er aan gewend? Tijdens mijn wacht van 20 uur tot 00 uur neemt de wind, conform de voorspelling, nog even toe maar tegen middernacht zwakt de wind af naar 3-4 Bf. Tijdens de wacht van Hedda (00-04 uur) kan het rif uit het voorzeil. 

In ons grootzeil laten we het rif staan, hoewel we minder snel gaan vaart dat wat ontspannender dan met volledig grootzeil. 

Vanwege het slaapgebrek uit de vorige nacht en het gehobbel op maandag overdag ben ik erg moe als ik aan mijn wacht (04-08 uur) begin. Daarom slaap ik af en toe 5 a 10 minuten met de kookwekker bij de hand. Tijdens de overdracht zegt Hedda in de verte lampen te zien, maar niet te weten wat het is. Op de AIS is niets zichtbaar, misschien zijn het vissers? Gedurende mijn wacht komen we wat dichterbij en bij het licht worden zie ik dat het de lichten zijn van dorpen op Lanzerote. Land in zicht! Omdat de wind behoorlijk afneemt loopt onze bootsnelheid flink terug en loopt de Win2Win snel bij ons vandaan. Zij varen met hun lichtere boot bij minder wind stukken sneller dan wij. Mooi om op de AIS te zien hoe goed zij snelheid kunnen houden, terwijl bij ons de snelheid terugzakt naar 3,5 tot 4 knopen. 

Het is weer lekker varen zo, met afnemende golven en dito wind en in het zicht van de haven. Ons fototoestel komt dus weer aan dek, evenals die van Quirijn.

Land(zarote) in zicht!

  

Worstelen met de Furlex

Een uurtje voor de haven zetten we de motor bij, de wind is te veel afgenomen om nog voortgang te boeken. We krijgen het voorzeil niet ingerold, kennelijk zit er iets klem in de Furlex (dat is het rolsysteem waarmee je het zeil kunt in- en uitrollen). Uiteindelijk halen we het voorzeil met enige moeite helemaal naar beneden en binden het aan de reling vast. Morgen maar kijken wat er aan scheelt. Gelukkig deed dit probleem zich niet voor midden op zee, toen we het zeil moesten reven vanwege de toenemende wind. 

Dinsdag 5 november 12.00 uur leggen we aan in de spiksplinternieuwe Marina Lanzerote. De haven is vorige week officieel geopend. Het ziet er mooi uit, al zijn er nog wat opstartproblemen. We vinden het erg leuk dat we in de deze haven weer tussen andere vertrekkersboten liggen, uit alle landen tot aan Australië en Nieuw Zeeland aan toe.

Arrecife

We liggen nu een week in de Marina van Arrecife. We hebben alle onderdelen van de Furlex uit elkaar gehaald maar nog geen oorzaak en oplossing voor het niet functioneren gevonden. We demonteren alles wat maar los kan en halen ook het hele voorstag los om e.e.a. te inspecteren.  Al vier dagen werk aan gehad, maar helaas nog geen oplossing. Morgen maar eens de mast in, misschien is de voorstag gebroken.

Hier in de haven ligt naast de Win2Win ook de Nederlandse boot Batjar en we ontmoeten de bemanning van de Amerikaanse Gavroche. Die boot kwamen we maanden geleden in A Coruna ook al tegen, maar toen waren zij niet aan boord. Quirijn speelt met hun twee kinderen terwijl wij met de ouders kennismaken en bijkletsen. Helaas vertrekken zij op korte termijn al naar de Carieb en zal het nog wel lang duren voordat wij hen (misschien) weer tegenkomen. Ook ontmoeten we een Duits echtpaar met twee kinderen, waarvan de oudste van Quirijns leeftijd. Hoewel zij twee dagen na onze aankomst alweer vertrekken, liggen onze routes redelijk gelijk en we hopen en verwachten hen de komende tijd ook weer tegen te komen, zodat Quirijn weer een speelmaatje vindt. 

IKEA

Er is hier op Lanzerote een IKEA. Een kleintje weliswaar, maar een echte. Heerlijk zeg! We hebben er lekker in een huiskamer gezeten. Na maanden weer eens op een echte bank gezeten! In een (bijna) echte woonkamer! O.K. de tv wilde niet aan en als we achter ons keken, zagen we allemaal mensen langs onze woonkamer lopen, maar als we de andere kant op keken leek het net echt. Heerlijk! We overwogen om een kopje koffie uit het restaurant te halen en de hele middag met een boekje onder de schemerlamp in de huiskamer te blijven zitten, maar dat hebben we maar niet gedaan.

Naast de Furlex werkzaamheden verdiepen we ons momenteel in luisterboeken, te downloaden van internet. Lijkt ons geweldig om via de Ipod tijdens onze nachtwachten luisterboeken te kunnen afspelen. Zelf boeken lezen verrgoot de kans op zeeziekte dus dat durven we niet echt aan. Bovendien verblindt het lezen je ogen, waardoor je even nodig hebt voordat je in het donker weer kunt zien.

Nu is Hedda binnenkort jarig, dus wie nog een cadeau wil geven… :-)