EENDRACHT MAAKT GEZELLIGHEID

Plung. 'Liggen jullie nog op Sint Maarten? Net aangekomen. Voor anker bij Marigot'. Een tekstbericht van Tjebbe! Wat een verassing. Tjebbe kennen we nog van Orionis, de studentzeilvereniging in Amsterdam. Het is meer dan tien jaar geleden dat we hem zagen.


Dinsdag bepakken we onze dinghy alsof we de oceaan over gaan. Reddingsvesten mee, handheld VHF, drinkwater, vuilniszakken tegen het buiswater, extra brandstof. Tjebbe zit op de Eendracht en die ligt een eind bij ons vandaan. Eerst een half uur door de lagoon. Dan door een kanaaltje, onder de Franse brug door de open zee op. Tussen de geankerde zeilboten varen we op de oceaandeining naar buiten. Het ankerveld dunt steeds verder uit, het water wordt weidser en hobbeliger. We sturen zo gunstig mogelijk over de golven om te veel buiswater tegen te gaan. Passeren een aantal superyachts, ver van elkaar geankerd. We sporen onze 3,5 pk nog eens extra aan en overbruggen het laatste traject naar de Eendracht.

Tjebbe verwelkomt ons en na al die jaren is het direct weer vertrouwd. Hij is als vrijwilliger bemanningslid op de Eendracht en voer van Curaçao naar Sint Maarten. De Eendracht is een 59 meter lang zeilschip uit 1989, een beende verschijning in de Nederlandse zeilerij. 

Wij krijgen een rondleiding over het schip en nog een ijsje toe ook! We wandelen langs alle masten, gieken, lieren, vallen en schoten die natuurlijk in principe net zo werken als op Antares, maar dan een hele boel maten groter en grotendeels electrisch. 

We bezoeken de machinekamer, krijgen veiligheidsmiddelen gedemonstreerd en bezoeken de stuurhut, waar ik natuurlijk smul van alle apparatuur die overiegns ook weer heel vergelijkbar is met Antares, maar weer een maatje groter. Alleen de boegschroef ontbreekt bij ons aan boord. De Eendracht vormt deze weken het opleidingsschip voor een groep zeecadetten uit Kazachstan, die vanaf Curaçao naar Rotterdam vaart.

Woensdagavond praten we met Tjebbe bij aan boord van Antares. De jaren bij Orionis en de jaren erna. Donderdag bezoeken we Maho beach - dat strand waar al die vliegtuigen laag overkomen -. Het strand is barstensvol mensen; opvarenden van cruiseschepen die vanaf de cruiseterminal in Phillipsburg vandaag kennelijk een dagje Maho Beach boekten. Ongelooflijk, wat een drukte. De drankjes bij sunsetbar zijn belachelijk duurder dan de andere keren dat we hier waren, dat zal ook met de cruiseschepen te maken hebben. Mijn sprankeling water smaakt er direct een stuk minder lekker door.

Na een lunch op Antares vertrekt Tjebbe weer met het vliegtuig richting Nederland. We kijken terug op een geweldige verassing en gezellige dagen. Ondertussen bereiden wij ons nog steeds voor op het vervolgtraject. Sint Maarten is een goede plek om dat allemaal te doen. En we zijn druk met de aanvraag van een USA visum. We hebben op de aanvraagformulieren naar waarheid ingevuld dat Quirijn geen intenties heeft om in de verenigde staten een aanslag te gaan plegen. Waarvan akte.

GASTBLOG OP 'schrijveninportugal.nl'

Ik kreeg een tijdje geleden de vraag of ik een gastblog wilde schrijven voor de website SchrijveninPortugal.nl. Vandaag is mijn column 'schrijvende zeiler of zeilende schrijver' geplaatst. Leuk toch? Zie gastblog. 

Ook leuk zijn de schrijfvakanties die het enthousiaste team aanbiedt in Portugal. Zie http://schrijveninportugal.nl/

'I LOVE SXM'. WE KUNNEN WEL WENNEN HIER

Ruim vier weken zijn we op Sint Maarten. In die tijd voeren we met Antares maar liefst anderhalve mijl. Met onze bijboot voeren we wel ruim dertig mijl. Het leven dat we nu leven is een beetje zoals velen hier leven; wonen op een zeilboot in de Lagoon (het grote binnenwater naast het vliegveld, met zee verbonden door twee bruggen) en voor de dagelijkse dingetjes met de bijboot naar de wal. De Nederlandse wal, of de Franse wal.

zo lang varen door de Lagoon... Dan ga je gekke dingen doen

De Franse wal is net zo Frans als Martinique en Guadeloupe. Echt Frans. En een pokke eind varen, zeker met onze 3,5 pk buitenboordmotor. Daarmee vallen we wel door de mand als lagoonbewoners. De echte blijvers, die al jaren in de Lagoon wonen, hebben grote dinghys met minimaal 15 pk, meestal een veelvoud daarvan. 'Die hebben een halve dag per dag extra' zegt Hedda. Dat zit zo. Als wij in onze bijboot naar Marigot varen, het dorpje in de Franse uithoek van de Lagoon, dan scheuren de snelle dinghys ons voorbij. Als wij enige tijd later nog steeds onderweg zijn naar Marigot, dan scheuren dezelfde dinghys ons al weer tegemoet. Zij hebben al boodschappen gedaan en zijn op de terugweg, terwijl wij nog steeds op de heenweg zijn.

De brug opent naar de Lagoon
opent voor ons. Onze eerste brug
weer sinds Oostende in juli 2014

De Nederlandse kant is... Tja, noch Nederlands noch Caribisch. Gewoon anders. Het is sinds 10 oktober 2010 (10-10-10 weet u nog?) in transitie naar zelfstandigheid. Of nee, de transitie zou vijf jaar duren dus is kennelijk afgerond? We weten het niet. We zien op overheidsgebouwen de vlag van Sint Maarten gebroederlijk naast de Nederlandse vlag hangen, waaruit wij afleiden; nog in transitie. Verder bereikten ons geluiden uit Nederland dat in januari een fors geldbedrag door de Nederlandse overheid is overgemaakt aan Sint Maarten, waaruit wij ook afleiden; transitiefase. Of was dat afkoopsom? Het geld was bedoeld om 'de grote problemen voortkomend uit de grote hoeveelheid Haïtianen die Sint Maarten overspoelen het hoofd te bieden'. Er zouden inmiddels 40000 Haïtianen op het eiland zijn, op 40000 Sint Maartenaren. We hebben flink gezocht de afgelopen weken, maar de Haïtianen niet gevonden. Ja, of ze moeten zich allemaal verstopt hebben in het atelier van 'Art Gallery Haïti' die we vonden, notabene aan de Franse kant.

we vieren mijn verjaardag samen met de bemanning van de
Kind of Blue bij Lagoonies, een begrip onder zeilers.

Voor anker in de Lagoon. Met de Brunel op de achtergrond, die onlangs 2e werd in de Volvo Ocean Race

UITSTAPJES

We halen oma op van het vliegveld

Van een eiland waar de grootste attractie landende en opstijgende vliegtuigen is, kun je qua natuur, cultuur en historie niet zo veel verwachten. En dat doen we dan ook niet. 

Samen met oma Aly, die een week op bezoek was, zochten we met een vergrootglas naar de bezienswaardigheden. En we vonden er een paar; die hun interessantheid volgens ons overigens vooral te danken hebben aan het ontbreken van echt interessante plekken. 

Maar, het moet gezegd, dat wordt ook veroorzaakt doordat wij verwend zijn geraakt door alles wat we het afgelopen anderhalf jaar zagen. We kijken er niet meer zo van op. En dus tuinen we in de val van de vergelijking. Staan op de hoogste punt van Sint Maarten en vergeten te genieten van het prachtige uitzicht over de blauwe oceaan met in de verte de eilanden Sint Barths, Saba, Eustatius en heel in de verte zelfs vaag Sint Kits... Gaan we dat vergelijken met het uitzicht vanaf de vulkaan op Martinique, het tropisch regenwoud in Trinidad, enzovoort. Gelukkig herpakken we ons en genieten van de stilte en weidsheid van deze plek.

Ook geweldig: oma heeft een bureau in haar kamer en super
snel internet. We werken twee dagen onze administratie bij

Oei wat worden we verwend! Zo'n luxe yoghurt ijsje met
verse vruchten aten wij - arme zeezwervers-  nog nooit

Prachtig uitzicht toch? Wat een zeurdozen zijn wij geworden als we hier staan te vergelijken. Knop om en genieten! Dat gaat gelukkig erg makkelijk. Zo leer je iedere dag weer.

nog een mooi uitzicht.Vanaf het fort van Marigot, aan de Franse kant. De Fransen en Hollanders vochten hier nog wel eens gezamenlijk tegen de vijand. Zo zie je maar, samen een eiland delen verbroedert.

OH MY GOD
Op dinsdagavond wanen we ons met Aly even in augustus, op een zwoele avond bezoeken we de jaarmarkt in een dorpje ergens in de Franse Auvergne. Dat gevoel ken je vast wel. Flaneren over de speciaal voor deze gelegenheid voor het autoverkeer afgesloten hoofdstraat tussen snuisterijen, eetkraampjes en restaurants. Een mix van lokale mensen en toeristen. Kleuren, geuren en livemuziek. Dit jaar heeft het dorpsbestuur er kennelijk voor gekozen om de jaarmarkt van een Caribisch tintje te voorzien. We zien een mix van de Franse en Creoolse keuken. Je kunt tropische schelpen kopen en het orkest is voor de gelegenheid aangevuld met een steelpan. Nee, niet eentje waar je een ei in kunt bakken, maar een 'steelpan' weet je wel, Zo'n plunkplonkplenkplonkplunkplonk ding.

Lange tafels in Grand Case. Eenvoudig, maar heerlijk eten

Quirijn is al aardig Caribisch. Zijn favoriet: kip kluiven

We zijn in Grande Case aan de Franse kant van het eiland, waar iedere dinsdagavond een soort braderie plaatsvindt, de Mardi Gras de Grand Case. We eten aan een lange tafel en nadat ik met mijn Canadese buurman in gesprek ben geraakt -wat spreken ze in Quebec onverstaanbaar Frans- en 'en passant' heb vertelt dat wij met onze zeilboot vanuit Nederland hierheen zijn gevaren, valt er even later ergens aan het einde van de lange tafel een 'oh my god' en richt de hele tafel zich tot ons. 'Did you sail all the way from Europe?' Yes we did. 'And did that little boy...' yes he did as well. 'Oh my god!'. Die reactie horen we vaker van Amerikanen. Meestal gevolgd door 'and what is the size of your boat' en die is dan natuurlijk altijd zo klein... in de ogen van Amerikanen.

Het strand waar de vliegtuigen langssjezen

maar leuker nog: alle mensen op het strand die dat filmen (wij ook natuurlijk).

BALANS OPMAKEN
In Trinidad vulden we onze voorraden aan en in de afgelopen maanden teerden we in op eilanden waar weinig te krijgen was of alleen tegen hoge kosten (zoals de Grenadines, Sint

Barths en Antigua) en vulden de voorraden aan op plekken waar dat goed kon (Guadeloupe en Martinique - waar je de bijboot naast de Leader Price aanlegt en je winkelwagentje zo de steiger op rijdt). Op Sint Maarten halen we al onze voorraden uit kasten en banken en we kopen weer groot in. Ieder pak rijst, thee, koffie, en wat dan ook schrijven we opnieuw op onze afstreeplijsten, zodat we na drie volle dagen uitsorteren, inpakken en noteren weer een volledig ge-update overzicht hebben van onze voorraad*. Antares is afgeladen vol voor het volgende traject. De komende maanden hopen we de British en US Virgin Islands te bezoeken en daarna wellicht Puerto Rico, de Dominicaanse Republiek?, Bahama's?? ...??? Plannen van zeilers zijn in zand geschreven; ze veranderen ieder moment vanwege allerlei factoren. Wij hebben dus verschillende scenario's klaarliggen voor de komende maanden en zullen wel zien wat het wordt. Maar eerst ligt er nog Anguilla, ten noorden van Sint Maarten. Dat hopen we de komende tijd te bezoeken.

afstreeplijsten per opbergvak

alle wikkels van de blikken af, om
ongedierte te voorkomen. met
watervaste stift schrijven we op de
blikken de inhoud en houdbaarheidsdatum

*) Voor de zeilers in Nederland die binnenkort vertrekken voor hun zeilreis... we zijn erg tevreden met de afstreeplijsten die we hanteren, waarop we ieder afzonderlijk pak, blik, zakje of wat dan ook opschrijven met houdbaarheidsdatum erbij. Alles wat we uit de voorraad halen strepen we dan af. In onze kombuis houden we een grijpvoorraad aan die niet op de afstreeplijsten staan. Op de afstreeplijst gebruiken we per houdbaarheidsjaar een andere kleur (rood is 2016, blauw 2017, groen is 2018 en langer houdbaar) zodat je makkelijk ziet wat je moet gebruiken. Er zijn prachtige digitale programmaatjes om voorraden bij te houden, maar dan moet je iedere keer de computer opstarten als je iets wilt afstrepen. En dat doe je niet, met als gevolg dat na verloop van tijd de digitale voorraad weinig overeenkomst meer vertoont met de werkelijke voorraad.

BOEHOEHOE...
We pinken een traantje weg. Maanden lang kwamen we regelmatig Ron en Joce van De Verleiding tegen. Soms voeren we samen op, we toerden met elkaar over eilanden, beklommen heuvels en zwommen onder watervallen. Dan weer zagen we elkaar weken niet maar kwamen steeds weer bij elkaar. Na Sint Maarten waarschijnlijk niet meer. Onze routes en planningen lopen vanaf hier uit elkaar. Net als die van Dick en Anita van de Kind of Blue. Met hen trokken we ook regelmatig op de laatste tijd. Zij schonken ons onlangs nog hun oude bijboot, zodat wij van Antares momenteel twee oude bijbootjes in de vaart hebben. Super bedankt Dick en Anita!

Na een gezellige avond op Antares zwaaiden en toeterden we de Verleiding en Kind of Blue uit vanaf het terras van Yachtclub Sint Maarten, naast de brug. Met een klein traantje.

Onze dagen vullen zich hier verder met 'dagelijkse dingetjes'. Gewoon, zoals bij jullie in Nederland ook. We werken aan de boot en andere dingen, doen boodschappen, wassen, schoonmaken, spreken af met andere zeilers die hier liggen enzovoorts. Niet zo interessant dus om over te verhalen. Daarom, bij deze... PUNT.