EENDRACHT MAAKT GEZELLIGHEID

Plung. 'Liggen jullie nog op Sint Maarten? Net aangekomen. Voor anker bij Marigot'. Een tekstbericht van Tjebbe! Wat een verassing. Tjebbe kennen we nog van Orionis, de studentzeilvereniging in Amsterdam. Het is meer dan tien jaar geleden dat we hem zagen.


Dinsdag bepakken we onze dinghy alsof we de oceaan over gaan. Reddingsvesten mee, handheld VHF, drinkwater, vuilniszakken tegen het buiswater, extra brandstof. Tjebbe zit op de Eendracht en die ligt een eind bij ons vandaan. Eerst een half uur door de lagoon. Dan door een kanaaltje, onder de Franse brug door de open zee op. Tussen de geankerde zeilboten varen we op de oceaandeining naar buiten. Het ankerveld dunt steeds verder uit, het water wordt weidser en hobbeliger. We sturen zo gunstig mogelijk over de golven om te veel buiswater tegen te gaan. Passeren een aantal superyachts, ver van elkaar geankerd. We sporen onze 3,5 pk nog eens extra aan en overbruggen het laatste traject naar de Eendracht.

Tjebbe verwelkomt ons en na al die jaren is het direct weer vertrouwd. Hij is als vrijwilliger bemanningslid op de Eendracht en voer van Curaçao naar Sint Maarten. De Eendracht is een 59 meter lang zeilschip uit 1989, een beende verschijning in de Nederlandse zeilerij. 

Wij krijgen een rondleiding over het schip en nog een ijsje toe ook! We wandelen langs alle masten, gieken, lieren, vallen en schoten die natuurlijk in principe net zo werken als op Antares, maar dan een hele boel maten groter en grotendeels electrisch. 

We bezoeken de machinekamer, krijgen veiligheidsmiddelen gedemonstreerd en bezoeken de stuurhut, waar ik natuurlijk smul van alle apparatuur die overiegns ook weer heel vergelijkbar is met Antares, maar weer een maatje groter. Alleen de boegschroef ontbreekt bij ons aan boord. De Eendracht vormt deze weken het opleidingsschip voor een groep zeecadetten uit Kazachstan, die vanaf Curaçao naar Rotterdam vaart.

Woensdagavond praten we met Tjebbe bij aan boord van Antares. De jaren bij Orionis en de jaren erna. Donderdag bezoeken we Maho beach - dat strand waar al die vliegtuigen laag overkomen -. Het strand is barstensvol mensen; opvarenden van cruiseschepen die vanaf de cruiseterminal in Phillipsburg vandaag kennelijk een dagje Maho Beach boekten. Ongelooflijk, wat een drukte. De drankjes bij sunsetbar zijn belachelijk duurder dan de andere keren dat we hier waren, dat zal ook met de cruiseschepen te maken hebben. Mijn sprankeling water smaakt er direct een stuk minder lekker door.

Na een lunch op Antares vertrekt Tjebbe weer met het vliegtuig richting Nederland. We kijken terug op een geweldige verassing en gezellige dagen. Ondertussen bereiden wij ons nog steeds voor op het vervolgtraject. Sint Maarten is een goede plek om dat allemaal te doen. En we zijn druk met de aanvraag van een USA visum. We hebben op de aanvraagformulieren naar waarheid ingevuld dat Quirijn geen intenties heeft om in de verenigde staten een aanslag te gaan plegen. Waarvan akte.