Laatste dagen in SU....

“Nee he....” hoor ik jullie denken; “zijn ze eindelijk weg uit Suriname, beginnen ze weer een blogbericht over Suriname”. Ja sorry, maar dit uitstapje vonden we toch wel de moeite van vermelden waard en dan met name de foto’s.

Op woensdag 6 mei, de woensdag voor vertrek, hebben we met Ron en Joce van de Verleiding nog een laatste uitstapje gemaakt; een off-road “wandeling”  (sorry Ritchie) naar Brownsberg en vervolgens lopend naar een van de watervallen.

Brownsberg is een natuurpark en telt 1 berg, de Brownsberg, van 514 m hoog, en 4 watervallen en een kreek en dat allemaal in het tropisch regenwoud met bomen tot wel 40 meter hoog.

De autotocht naar de top was al een beleving op zich. Even citeren uit de ANWB-gids: “De 13km lange slingerweg naar boven, de Brownsberg op, is alleen te doen voor ervaren modderchauffeurs”. Nou hadden wij na 2 maanden “wandelen” in Suriname met regen over modderige weggetjes ons zelf wel daaronder geschaard. Misschien zelfoverschatting....af en toe bracht het spannende momenten, maar we zijn boven gekomen.

 

DE ROUTE

Vanaf de top beginnen verschillende wandelroutes richting de 4 watervallen: de Koemboevallen, Ireneval, Leoval en de Mazaronivallen. Met Quirijn hebben we nog niet eerder een lange bergwandeling gemaakt en zijn dus benieuwd hoe lang hij het volhoudt. Dus we besluiten om de kortste route te nemen, die naar de Ireneval.

Aan het begin van het pad staan bij een boom wat stokken die je mee kan nemen als wandelstok. Ik (Hedda) loop met een lichtmetalen mopsteel, Walewijn heeft een hardhouten bezemsteel en Ron en Joce een echte tropische hardhouten stok. Ook vinden wij een formaat stok voor Quirijn.

De stokken blijken geen overbodige luxe. Op de route komen we flinke steile stukken tegen die ook nog eens heel glibberig zijn. Gelukkig regent het niet, want dan zou het een echte glibberpartij worden.

De route blijk ook nog eens niet heel goed aangegeven te zijn. Bij de eerste splitsing staat een duidelijk bord. Linksaf naar de Leoval en rechtsaf naar de Ireneval. Daarna zien we af en toe een lintje in de takken hangen, maar na verloop van tijd worden dat er steeds minder. Totdat we op een splitsing komen waar dus niets meer word aangegeven. Gelukkig heeft Ron zijn GPS meegenomen en zien we dat we rechtsaf moeten. Dit is wel een heel smal en steil pad. Even later zien we dat we weer op het oorspronkelijke pad uitkomen. Blijkbaar is een tijdje geleden een boom omgevallen op het pad waardoor er een omleiding is ingesteld, maar die zijn ze vergeten te markeren.

TARZAN IN HET OERWOUD

We lopen midden door het oerwoud tussen enorme hoge bomen, de woudreuzen. We zien kleurige (gif)kikkers, apen en hagedissen en heel veel tropische planten waar wij de namen niet van weten. Vele herkennen wij van de vensterbanken in Nederland.

Je waant je als Tarzan in het oerwoud en als we even later echte lianen tegen komen kan Walewijn zijn oerdriften niet meer bedwingen:

 

 

WATER...GEEF MIJ WATER

De tocht is best inspannend. Het is warm, sommige stukken van de route zijn erg steil en vaak moeten we over flinke boomstammen klauteren, maar Quirijn blijft zelf lopen. Af en toe begint hij te piepen, maar het lukt ons om dat in de kiem te smoren door hem af te leiden met de natuur. Het is geweldig hoe hij door het oerwoud loopt. Maar de tocht duurt wel lang, we zijn al bijna 3 kwartier aan het lopen en horen nog geen watergekletter. Ook zijn er stukken dat we weer omhoog lopen terwijl we naar beneden moeten. Hebben we dan toch ergens een afslag gemist???

Maar gelukkig...na nog een kwartiertje horen we watergesuis en gaat het pad duidelijk steil omlaag en even later zien we dan ook echt water door de bomen naar beneden kletteren. We zijn er!!! We zijn toe aan verfrissing!

BETOVERING

De waterval is adembenemend. Het water komt naar schatting van 40 meter hoogte over de rotsen naar beneden kletteren. Het zonlicht dat gefilterd wordt door de hoge bomen zorgt voor kleine regenboogjes in het water en laat vele schakeringen van groen tussen de bladeren die de waterval omringen zien. Het is een betoverd plaatje. We staan allemaal even ademloos te kijken, maar dan realiseren wij ons dat we zweten, stinken, dorst en honger hebben.

NATUURLIJKE DOUCHE

Snel pakken  we onze rugzakken uit. Eerst koffie met stroopwafels. Ja ook in het oerwoud blijven we Hollanders. Daarna de zwemkleding aan en hop naar de douche. Heerlijk ik waan mij in een FA reclame. (Even uitleg voor de lezers geboren na 1985: in de jaren 80 had je een reclame van het zeep merk FA waarin een vrouw haar haren waste onder een waterval, dus dat)

We krijgen geen genoeg van het mooie plaatje en blijven zeker een uur hangen. Quirijn speelt als een dolle met Ron in het water. Ze gooien elkaar nat met bekertjes water. Als er 2 groepen met toeristen en gidsen naar beneden komen besluiten we om ons kampement op te heffen en de terugtocht te aanvangen. Ook terug doet Quirijn het geweldig. Het is een echte hiker geworden. We hebben dus hoop voor de komende periode, want ook op de Caribische eilanden zijn mooie wandelingen naar watervallen te maken. Binnenkort dus wellicht een vervolg van een bezoek aan een waterval op Tobago.

TOT SLOT

Nadat we in de auto zijn gestapt om de afdaling te maken komen we nog 1 hindernis tegen. Een omgevallen boom over de weg. Zes mannen zijn bezig met kapmessen en kettingzaag om de boom doormidden te zagen en van de weg te rollen. Het is een flinke boom. Ik besef ineens dat je ongemerkt toch wel heel vaak door het oog van de naald kruipt.

Terug in de auto lees ik nog even de beschrijving van de wandeltocht in de ANWB gids. Ik citeer weer: ”Naar de Koemboevallen is het 45 minuten lopen en terug naar boven 70 minuten. Pittiger is de tocht naar de mooie Ireneval , 1 uur heen en 1,5 uur terug”. Zo trots ben ik op Quirijn. We hadden dus helemaal niet de kortste en makkelijkste tocht gelopen.

We sluiten de dag af met een maaltijd bij een warung. Als afsluiting van ons avontuur in Suriname. We hebben genoten van ons verblijf van ruim 2 maanden in Suriname. De volgende dag gaan we ons uitklaren in Paramaribo, doen de laatste boodschappen, ruimen de boot weer zeevast in, doen de laatste check van verstaging, lijnen en zeilen. Vrijdag vertrekken wij richting Tobago, de poort naar de Carieb.