zaterdag 16 mei 2015

Op topsnelheid de Caraibische zee in!



Hierbij een nieuw blogbericht. Het bericht is nog niet af, maar we proberen al drie dagen om het verder af te schrijven en de laatste foto's in te voegen. Het internet is hier echter zo instabiel, dat het niet lukt. Niet om zes uur in de ochtend, niet midden op de dag,niet om drie uur 's nachts. 
Dus, dit bericht stopt wat abrupt onderaan. Ik had nog een foto willen invoegen van onze Watersportvereniging Bruynzeel clubvlag die we achterlieten op Domburg Resort haven in Suriname en twee foto's vanuit de mast op de Surinamerivier. Nu ja, zo kan het ook.

SNELHEIDSRECORD
In een recordtempo van 530 mijl in 79 uur zijn wij van Suriname naar Tobago gevaren. Op dag twee boekten we een nieuw etmaalrecord van 169 mijl. Het laatste etmaal ging zelfs nog iets sneller: 174 mijl. Dat is 7,25 mijl per uur gemiddeld over 24 uur. Met het log regelmatig boven de 12 knopen (5 a 6 knopen is voor ons normale snelheid) spoten we de Craibische Zee in. Lekker hoor.


Hoe harder het waait, des te minder lijkt het onze Antares te deren. We hebben sinds ons vertrek uit Nederland steeds meer vertrouwen in het schip gekregen, vooral door harde wind en hoge golven.  Zo ook weer deze overtocht; de wind trekt iedere nacht flink aan en fluit onophoudelijk door het want (betekent dik zes beaufort, vlagen zeven). De golven spatten uiteen tegen de romp en kruipen soms over het vrijboord de kuip in om ons te plagen met nat en zout.  Wij schurken tijdens onze nachtwachten steeds dichter onder de buiskap maar dat verhindert niet dat ik natte kleren oploop. Toch zijn het mooie wachten, luisterend naar aanrollende golven, uiteenspattend water tegen de romp, de sissende zee die bruisend onder Antares wegloopt. Uitzicht op sterren die, door de heftige bewegingen van de boot,  wild door de lucht vliegen alsof ze aan elastiekjes zitten. En uitzicht op een donkere schim achter de boot; het blad van de windvaanstuurinrichting dat onophoudelijk bewegend balanceert op de inkomende wind om Antares op koers te houden. Iedere ochtend vliegende vissen aan dek, zeewier haalt meerdere malen zelfs de kuip.

We zeilen drie dagen aan de wind / halve wind. De laatste dag  kunnen we afvallen tot voor de wind en dat is mooi varen. Het lijkt alsof het minder hard waait omdat de wind nu van achteren komt en met je meeblaast en golven lopen meer onder de boot door dan dat ze tegen de romp aanklappen. We varen met gereefd voorzeil uitgeboomd aan bakboord en driemaal gereefd grootzeil over stuurboord. Voorzeil en grootzeil naar verschillende kanten noem je 'melkmeisje varen', omdat deze zeilvoering er van een afstand net uitziet als een melkmeisje.



DOLFIJNEN ESCORTE
De aankomst bij Tobago is heel mooi; vijf mijl voor de ankerbaai worden we opgevangen door zeker vijftien dolfijnen, die helemaal met ons meezwemmen tot in de ankerbaai. Ook als we anderhalve mijl voor de ankerplaats even stilliggen om het zeil op te doeken en het anker klaar te maken, wachten ze geduldig bij ons en zwemmen het laatste stukje weer mee. Zo leuk en zo indrukwekkend! Hier een kleine impressie. 




CARAIBISCHE ZEE
Tobago ligt op de grens van de Atlantische Oceaan (oostzijde) en de Caraibische Zee (westzijde). Wij liggen nu bij Charlottevillle aan de Noordwestkant van Tobago... dus, yes! We zijn in de Carieb! Het is hier lekker rustig, er liggen maar drie andere zeilboten.  Dat wordt straks op de andere Caraibische eilanden wel anders; ankerbaaien met vijftig boten en meer. We genieten daarom even extra van de rust want die bevalt ons, naar we vrezen, beter dan de massaliteit op de andere Caraibische eilanden. Al kijken we er ook weer naar uit om zeilers te ontmoeten die we eerder op de route al eens tegenkwamen. Zeker de boten met kinderen, voor Quirijn

Ook in Charlotteville waren ze kennelijk verrast door onze snelle oversteek… bij onze aankomst moesten twee mannen nog snel even het ‘welcome in Charlotteville’ spandoek voor ons worden uitgerold en boven de pier opgehangen (zie foto)... Of zou dat voor anderen zijn? Neeee toch, voor ons natuurlijk!

ANKERGROND?
We ankeren bij Charlotteville in 20 meter diep water. Dat was best lastig. Eerst ons anker met 50 meter ketting uitbrengen, daar nog tien meter extra ankerketting aan vastmaken en daarna nog eens vijftien meter lijn. Hoe we dat allemaal straks weer aan boord krijgen is ons vooralsnog een raadsel, maar dat is voor latere zorg.

WARM!
In Suriname was het overdag rond 30 en in de nacht rond 23 graden. Hier is het een tikkie warmer, wat ook onze IPad opviel... deze melding hadden wij nog nooit eerder gezien. Maar echt, onze IPad vertikte het om verder te werken totdat we een tijdje zorgzaam met hem onder een palmboom hadden gezeten.


VISSEN MET VEEL PK'S
Charlotteville is een prettig 'unspoiled' dorp, waar de lokale visserij overheerst. O.K., de komende vier dagen is het wel extra druk vanwege een vierdaagse viswedstrijd. Gisteren voeren circa veertig professioneel uitgeruste boten binnen voor de wedstrijden die vandaag begonnen.

Vanochtend om zeven uur was de start en wij luisterden via de marifoon naar het aanmelden van de boten bij de wedstrijdleiding en naar het aftellen voor de start, waarna de boten met minimaal 200 pk de baai uitspoten. Vanavond maar eens op de kade kijken wat zij gevangen hebben.
 
"ten, nine... two, one... Go!"  40 keer gemiddeld 500 PK spuit op vol vermogen de ankerbaai uit. 
 
 







  
PIRATES' BAY
De komende dagen willen we het eiland verkennen en zwemmen en snorkelen bij de Pirates’ Bay, waar we met onze dinghy naartoe kunnen varen. In de 17e en 18e eeuw was Tobago een uitvalsbasis voor piraten. Pirates’ Bay was een favoriete ankerplek voor o.a. Captain Finn en Black Beard, als uitvalsbasis voor hun overvallen op Spaanse schepen. Volgens de overlevering zou er in Pirates’ Bay nog een schat begraven moeten liggen. We gaan zoeken.


Ah ja, en 'Pirates Bay' is ook een website waar je illegaal(?) allerlei bestanden kunt downloaden (dank voor de tip Tim!) en of het zo moet zijn... in dit hele dorp heb je overal internettoegang, zonder wachtwoord o.i.d.
Niet dat het internet erg snel is trouwens. Vanmorgen om 6.00 uur ben ik begonnen met dit blogbericht te schrijven, foto's selecteren en klaarmaken en het filmpje monteren en uploaden naar You Tube. Het is nu 23.00 uur. Nee, ik ben inderdaad niet de hele dag bezig geweest. 6 1/2 uur wat anders gedaan. Blijft over dat ik tot nu toe bijna 11 uur bezig ben om dit blogbericht geplaatst te krijgen. En ik ben nog lang niet klaar. Mochten wij ooit nog eens een lange zeilreis maken, dan doe ik de communicatie met het thuisfront middels flessenpost.
Voor anker met de Pirates' Bay op de achtergrond
BRUYNZEEL IN SURINAME
Suriname was vermoedelijk de verste bestemming tijdens onze reis. Daarom hebben we daar, bij Domburg Resort waar we twee maanden lagen, een clubvlag van onze Watersportvereniging Bruynzeel achtergelaten.

   








<foto: mastcheck voor vertrek>

3 opmerkingen:

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.