Een diner aan boord van Kulkuri, waar de helft van de bemanning de hele dag in de kombuis heeft gestaan en de lekkerste sushi maakte die we in jaren aten. Een weerzien van bemanning van een boot die we elders ontmoetten. De ontdekking van het zwembad van de Universiteitsclub direct aan de baai waar we, binnenkomend via de 'achterdeur' (steigertje aan de baai) hoogst illegaal maar heerlijk kunnen zwemmen in zoet (jippiejee!) water. Als we dan toch een dagje langer blijven, laten we dan nog even de was doen. En extra boodschappen. Een verjaardagsfeestje van een Amerikaans jongetje. Als we vandaag nog blijven, is morgen half priced pizza bij de Prickly Bay Marina en kan Quirijn lekker spelen met de andere kinderen die dan ook komen. Zo kom je nooit weg.
CHOCOLADEFABRIEK
Maar, het is dus gelukt en ik neem nog een hapje chocolade. Njam, njam,njam. De laatste
'Jouvay Chocolate' maakt sinds 2014 chocolade op een terrein waar nog overblijfselen staan van een suikerplantage zoals o.a. een oude gietijzeren suikerpot. In 1863 is deze suikerplantage overgegaan op cacao. Er staan nog oude cacao droogbakken en cacaoboomgaarden die de fabriek nu in gebruik heeft. Een medewerker leidt ons rond door de fabriek en over de terreinen en legt het productieproces uit. Cacao bomen groeien in Grenada goed omdat ze in vruchtbare vulkaangrond groeien in een tropisch klimaat en omgeven door allerlei andere kruiden- en fruitbomen.
De olie wordt uit de chocolade gehaald en daar maakt men cacao boter van. In de chocolade zelf zit dan geen olie en geen melk, in tegenstelling tot veel chocolade die in Europa wordt verkocht, zeker die belachelijk goedkope (59 cent) rommel die wij van de Antares bij Lidl in dozen tegelijk inslaan. Puur organisch deze Grenada chocolade. Njam, njam, njam!
BOMEN BLUES
De bomen die we onderweg tegenkomen:
DE NOOTMUSKAAT
Tien minuten minibussen zuidelijker van Victoria stappen we uit in een plaatsje waarvan ik steeds de naam vergeet. Even wachten, ik zoek het op... Gouyave. Wie kan dat nou onthouden? Ja Hedda, die heeft het geheugen van Google. Steeds als ik andere zeilers vertel dat het de moeite waard is om de nootmuskaatfabriek te bezoeken, vervolg ik met 'in uhm... Hedda, hoe heette dat plaatsje ook al weer? ... Oh ja, Gouyave dus'. We bezoeken de nootmuskaatfabriek. Hier wordt de nootmuskaat gesorteerd naar grootte, vervolgens worden de zinkers van de drijvers gescheiden(sommige nootmuskaten zinken, anderen blijven drijven. Beide soorten worden voor andere doeleinden - tot en met gezichtscrèmes aan toe- gebruikt. Ook wordt de schil van de noot gescheiden, alles wordt langdurig gedroogd in grote bakken op zolder en daarna verpakt in juten zakken. Het is alsof we een tijdreis maken. Zo moeten nootfabrieken in Nederland er ruim honderd jaar geleden ook uitgezien hebben. We kijken onze ogen uit... op de fabriekszolders waar eindeloze rijen droogbakken staan, vol met noten. Op de productie afdeling waar met mallen eindbestemmingen als 'Hamburg', 'New York' en 'Rotterdam' op de jute zakken worden gekwast. In de pelhoek waar dames de noten van hun schil ontdoen. En op de logistieke afdeling, waar dikbuikige jute zakken met hun bestemming op de rug staan te popelen om door de grote fabrieksdeur de wijde wereld in te trekken.
uitsorteren naar grootte en vewijderen van de schil |
de mallen voor op de jute zakken |
bestemming Rotterdam |
de droogbakken, te vinden op de bovenste twee etages van de fabriek |
droogbakken |
de fabriek |
FISH FRIDAY
zelfgemaakte ijs bij een ijscomannetje verderop. Plotseling komt de minibus naar St. George voorbij. Deze willen we eigenlijk wel nemen want dit zou weleens de laatste kunnen zijn, maar ja we staan nu allemaal met een grote beker ijs in onze handen. "No problem mahn" is het antwoord van de chauffeur. Als we de bus maar schoonhouden dan is het oké, maar ja wetende wat de gemiddelde rijstijl van een lokale buschauffeur is kan dat nog best een uitdaging zijn. Gelukkig houden we alles schoon en worden we zelfs in de bus getrakteerd op Caribische comedy op een klein tv-schermpje.
GRENADA CARNAVAL
Al met al was het dagje fabrieksbezoeken, bomenwandeling en vis eten, hoewel we van 's ochtends acht tot 's avonds elf uur onderweg waren, een welkome rustdag. Niet omdat deze dag op zich zo rustig was, maar wel in vergelijking met de dagen ervoor. Toen was het Grenada Carnaval. En dat staat gelijk voor overvolle straten en keiharde muziek.
muziekwagen |
De straten van hoofdstad Sint Georges zijn direct de eerste nacht al overvol. Die nacht is het Jab Jab en hoewel we zeer nieuwsgierig zijn naar dit evenement waarop symbolisch de kwade geesten worden uitgebeeld en uitgedreven, durven we niet te gaan kijken. Bang om besmeurd met motorolie terug aan boord van Antares te komen. Motorolie ja.
NAZENDING
Nou, dat moet het maar weer even zijn. We hebben ook nog watervallen bezocht, maar dat komt wel weer in een volgend blogbericht. Het is alweer diep in de nacht inmiddels. Ik pak nog even een stukje chocolade en herinner mij opeens (chocolade werkt stimulerend voor de hersenen) dat er bij de redactie van deze website onlangs nog een nazending binnenkwam. In ons vorige weblog schreven we over het underwater sculpture park, waar we snorkelden. Er zijn foto's van ter bewijs.
... Die had ik graag hieronder toegevoegd, maar die staan op een andere computer aan boord. terwijl ik inmiddels ergens zit waar een goede internetverbinding is. Dus, voor een volgend blogbericht dan maar weer...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.