VAN BEAUFORT NAAR BEAUFORT IN TWEE DAGEN

Aan de Solent in Zuid Engeland ligt de 'Beaulieu River'. Terwijl wij op de Inter Coastal Waterway (ICW) onderweg zijn naar Beaufort moet ik steeds aan die rivier denken. 

Vroeg in de ochtend verlaten we Orient, N.C.

Of eigenlijk aan een avond, jaren geleden, dat wij in een haven in Cowes -ook aan de Solent- tegen onze Engelse buren-voor-een-nacht vertelden dat we morgen naar de 'boolieu river' wilden. Ze keken ons glazig aan. 'Boolieu River, boolieu River?' Nee, dat zei onze buren niets. Toen we vertelden dat die rivier toch echt heel dichtbij lag, notabene recht tegenover Cowes -we wezen daarbij naar de overkant, in de richting van die rivier-, reageerden ze met een instemmend 'ahhhh, you mean the bjoeoeoeoelieieieie river'.


TWEE BOOFOORRS
En nu zijn we onderweg naar Beaufort. Maar hoe spreek je dat hier uit? We proberen 'Boovor'. Is het niet. We proberen 'bjoewfor'. Ook niet. Wat het er niet makkelijker op maakt, is dat er notabene twee Beaufort's zijn hier. Een in North Carolina (N.C.) en een in South Carolina (S.C.).

Echte Amerikanen spreken Beaufort anders uit dan Beaufort, zodat je aan de uitspraak kunt horen of het om de N.C. of S.C. variant gaat. Verder zit er ook nog een nuance verschil in de uitspraak, al naar gelang de Staat waaruit de Amerikaan afkomstig is, die het woord 'Beaufort' in de mond neemt.
Zo kun je aan de uitspraak van Beaufort dus horen of het de stad in North Carolina of Zuid Carolina betreft en bovendien uit welke Staat de uitsprekende persoon komt. Hartstikke handig. Maar ik heb geen idee. Het enige dat een Amerikaan kan afleiden uit mijn Beaufort uitspraak is dat ik in ieder geval niet uit Amerika kom en waarschijnlijk denkt hij dat ik onderweg ben naar Frankrijk.

WE GAAN TE SNEL...

Quirijn laat zijn boot nog even
uit voordat we de zee op gaan.

Na de tewaterlating op 20 oktober haasten we ons een aantal dagen over de ICW om op tijd in bjoewfor (?) te zijn, om te profiteren van een weergaatje waarin we ruim 300 mijl naar bowfhor (?) kunnen varen. Of zo iets... Dinsdag 25 okt gooien we samen met de Blabber bij het eerste ochtendlicht de lijnen los van de free dock in Oriënt en varen eerst 30 mijl over de ICW naar Bjoe.. Boe.. uhm, de North Carolina variant... waar we de zee op kunnen.

We hebben rond drie knopen stroom mee en dat komt ons slecht uit. Voor we de zee op gaan moeten we nog de afwas doen, binnen alles zeevast zetten, de zeekaarten opzoeken in de voorhut, waypoints in de gps zetten, een rif in het grootzeil leggen, alle landvasten en stootwillen opruimen, de joon in elkaar zetten en plaatsen, een nieuwe strookje spinaker stof op het blad van de windvaanstuurinrichting maken (zo'n strookje zorgt ervoor dat de windvaanstuurinrichting ook bij minder wind blijft sturen), handschoenen uit het vooronder opduiken (tja het is nu echt koud op zee, vooral 's nachts!) en nog veel te veel andere dingen. 

Maar door de stroming gaan we zo hard dat al halverwege het takenlijstje Beaufort in zicht komt en met nog vier taken te gaan spoelen we al tussen de duinen door de oceaan op.

IDEALE OMSTANDIGHEDEN... DUREN NOOIT LANG
We rollen snel het voorzeil uit en met een heerlijk lopende wind van ruim 20 knopen zeilen we onder een wolkenloze lucht met zeven knopen naar het zuiden. De windpilot doet het stuurwerk en de aflandige wind geeft golven van rond een meter en die komen bovendien van achteren in, dus doen ons weinig. Dit is perfect zeilen, maar toch hebben we moeite om te genieten... We weten dat zo'n situatie nooit lang duurt en we moeten nog twee etmalen.

Fullspeed de zee op. De Blabber verlaat Beaufort N.C.

En inderdaad. Drie uur later zakt de wind geleidelijk in. De golven bouwen juist op omdat we verder van de kust komen. En ook de deining van de harde wind afgelopen dagen komt er doorheen, uit een net andere richting. Beetje kruisgolven dus, gelukkig niet te gek. Maar net genoeg om het optimale samenspel van wind en zeilen uit balans te brengen. We slingeren als een gek en iedere keer neemt dat de druk uit de zeilen. De snelheid zakt onder 4,5 knoop en het voorzeil klappert bij iedere schommeling. Bovendien komt de wind nu pal van achteren, wat ook al niet gunstig is voor snelheid en zeilvulling. We houden het nog ruim een uur vol en dan maar weer de motor aan. Jammer, de voorspelling was dat de wind pas in de loop van de volgende ochtend minder-dan-zeilbaar zou worden maar helaas...

DUBBELE SHOW
Toch is er weinig te klagen. De motor snort en de reserve stuurautomaat die we in New York installeerden doet het stuurwerk (voor niet-zeilers, de windvaanstuurinrichting oftewel Windpilot heeft wind nodig om de boot te kunnen sturen en is er geen wind, dan hebben we een elektrische stuurautomaat. Die stuurt vannacht dus). We hebben de afgelopen maanden ook wat nachten zelf moeten sturen, toen de stuurautomaat het niet deed, dus het voelt als een heerlijke luxe om het stuurwerk uit handen te geven.

Bovendien speelt zich boven de boot een fantastische show af. Duizenden, nee miljoenen sterren. Ik betwijfel of we er eerder zo veel zagen. Eigenlijk zou iedereen eens in de gelegenheid moeten  zijn om dit te zien! De maan komt pas tegen vier uur in de ochtend op en tot die tijd schijnen de sterren hun licht op ons. We zien veel vallende sterren en wensen allebei altijd hetzelfde als we die zien terwijl we onderweg zijn. Maar het schijnt dat je, wat je wenst, niet hardop mag uitspreken en dan zal je het wel ook niet mogen opschrijven... Zeevarenden zijn bijgelovig. Dus. ... Oefen ik ondertussen maar op mijn Beaufort uitspraak.

Tijdens Hedda's wacht roept ze mij uit mijn slaap. 'Waal, kom kijken, dit is zooo gaaf!'. Buiten kijken we samen naar de zee, waar zich een tweede show afspeelt. We zien lichtgevende strepen snel door het water schieten. Naast de boot, er voor, achter en onder de boot door. Het zijn dolfijnen die komen spelen en hun verplaatsing kleurt als een witte streep op in het donkere water. Geflankeerd door het spuiten als ze even boven water komen om adem te halen. Zo mooi.


Woensdag weer een lekker zonnige dag en we krijgen weer regelmatig bezoek van dolfijnen die voor de boeg van Antares spelen. We denken -hopen- dat we momenteel zo ver zuidelijk zijn dat de handschoenen weer even opgeborgen kunnen worden. Vannacht was het voor het eerst sinds dagen weer wat minder koud en volstonden twee dikke truien, een zeilpak en muts. Maar de herfst zit op onze hielen, dus we varen door. Woensdagmiddag kunnen we nog eens een aantal uurtjes zeilen maar bij zonsondergang moet de motor weer aan. 'Van bjoewfor naar boejvoor' spookt het  door mijn hoofd op het ritme van de motor. Of was het nou van 'bjoevoor naar bouwfoor?'.

Het is koud onderweg, dus tijd voor stamppot met worst!

Donderdagochtend varen we met Blabber de Port Royal Inlet in en vervolgens de laatste 20 mijl over de ICW naar Beaufort. S.C. We hebben dikke stroom tegen, dus meer dan genoeg tijd om de afwas te doen, de zeilspullen op te ruimen en schoon schip te maken. We ankeren donderdagochtend 27 oktober op de Beaufort River. Zo. 

Een week geleden nog op de kant in Deltaville en nu zijn we al ruim 500 mijl verder. Dat voelt s-u-p-e-r goed!

In Beaufort S.C. ligt de Lady Island Bridge. Hij was te zien in de film Forest Gump
(die scene dat Forest jarenlang aan het rennen is en op een brug door pers wordt bevraagd).

LADY'S ISLAND MARINA

Orkaan Matthew heeft aardig huisgehouden in South Carolina.

Vrijdagochtend verhuizen we naar Lady's Island Marina en worden daar, met dank aan andere Nederlandse zeilers, met open armen ontvangen door havenmeester Steve. Dick en Anita van de Kind of Blue, die Steve jaren geleden al eens ontmoeten in Washington D.C. en afgelopen voorjaar samen met Ron en Joce van De Verleiding hier waren. En de bemanning van de Blabber die afgelopen zomer hier ook al waren.

Wat een workshop!

We mogen de douches gebruiken, de wasmachines, dinghydock, de loungeroom met grote televisie en goed internet, de mega workshop... WoW! Ik vond dat wij in de Bruynzeelhaven in Zaandam al zo'n geweldige klusruimte hebben met werkbank en allerlei apparatuur, maar nu ik dit heb gezien... Kijk zelf maar. Dit is de droom van iedere cruiser!





MICRO CAR

schildpadden

Een haaientand(je)

De leenauto is helaas drie dagen geleden in de prak gereden. Maar, zo zegt Steve, neem gewoon de auto van mijn vrouw. Dat doen we, samen met Ben en Ingrid van Blabber. In het land van de SUV's en Pick-up trucks is Geo Metro (wie ooit van dat merk gehoord?) een klein muisje. Zonder achterbank ook, dus Hedda, Quirijn en Ingrid doen (politietechnisch) alsof ze op een achterbank zitten. Gaat prima. We doen wederom boodschappen en bezoeken een kreek waar we schildpadden en alligators zien zwemmen. Verder vinden we haaientanden (echt waar!) op een strandje.

Naar het tankstation

De laatste meters naar het tankstation start de auto niet meer. Niet door gebrek aan brandstof, maar waarschijnlijk omdat de last van vijf personen plus een lading boodschappen wat te veel wordt voor het ouwe karretje. Al duwend bereiken we de pomp en nadat we de ramen van onze Geo hebben gewassen... start hij weer. Logisch, nietwaar?



SOCIAL EVENTS
We kunnen hier nog even niet weg, er is simpelweg te veel te doen op de haven. We worden direct opgenomen in het sociale leven hier. De haven ligt vol cruisers en een deel ervan zagen we eerder al eens in de Carieb. Zondag is er een pot luck (soort picknick) voor alle boten met kinderen en maandagavond gaan we met wat dinghys door de kreek naar een woonwijk voor 'trick or treat'; een soort 11 november Sint Maarten, maar dan met Halloween. Quirijn gaat verkleed als piraat langs de huizen.

Op onze ankerplek in de kreek heerst de rust en op de haven zijn er de sociale ontmoetingen. Prima plek hier. 'When do you leave for the Bahama's' is een veel gehoorde vraag op de steigers. En 'Where did you come from now?' wordt ons ook vaak gevraagd. 'From Boefoor, we left tuesday and arrived here thursday' antwoord ik. 'Ha, ha! Boefoor!' is het antwoord van Pete, een zeiler die de hele zomer hier is blijven hangen. 'And it took you TWO WHOLE DAYS all the way from there?' Hij wijst op het stadje aan de overkant van de kreek. Heb ik toch weer de verkeerde uitspraak te pakken.

TOT SLOT - artikel in Zeilen
Deze maand (november) staat er in Zeilen Magazine een artikel over ons bezoek aan de Britse Maagden Eilanden, waar we dit voorjaar waren. 'Kantoor The Baths'.

En, zo te zien, een groot artikel over de Vendee Globe, de geweldig indrukwekkende solo non-stop round the world race die aankomende zondag 6 november start vanuit Les Sables d'Olonnes - vlakbij opa Jan en oma Anita... race petten verkrijgbaar via Jan ;-)