Week twee

Korte versie: wo 17 juli zijn we van Boulogne naar Cherbourg gevaren, waar we donderdag aankwamen. Zondag voeren we naar Guernsey waar we een nacht voor anker hebben gelegen in een mooie baai. Maandag zijn we naar Terguier gevaren en bezochten we vrienden. Woensdag door naar L’Aber Wrach. Vanochtend (do 24 juli) wilden we doorvaren naar Brest, maar dichte mist weerhield ons daarvan. 

Lange versie: Week twee. Een week van ontmoetingen.

We liggen voor anker in een subtropische baai bij Guernsey. Het is zondagmiddag (20 juli) en we kunnen wel zien dat Guernsey een financieel zakencentrum is. Terwijl de privejets over ons heen scheren op weg naar de landingsbaan, ankert rond ons de ene na de andere speedboot. Iedere Guernseyer lijkt wel een boot te bezitten en zo’n zonnige zondagmiddag is natuurlijk de gelegenheid om de gashendel eens lekker open te trekken. Vervolgens gaat in ‘onze’ baai het anker de plomp in en dan met de bijboot naar het terras aan het strand. Wij vinden al deze drukte reuze gezellig. Het is de eerste keer dat we een vakantie / vertrekkersgevoel hebben. Zo moet het dus zijn. In een baaitje met uitzicht op hoge beboste kliffen, met af en toe een villa tussen de palm(!)bomen. Het water is al even blauw als de lucht. Geweldig! Wij zijn intussen druk met onze mobiel
e telefoons. Hoewel we in het financiële hart van de Engelse overzeese gebieden liggen, hebben wij geen mobiel bereik. Nou en? Hoor ik je denken. Jullie wilden toch zo nodig de drukke wereld uit? Dat is natuurlijk ook zo. Maar nu dubben we of we morgen naar Roscoff varen, al een aardig eind richting onze uitvalsbasis voor de Golf van Biskaje, of dat we een detour maken naar Treguier. Misschien zijn onze vrienden Martijn en Marieke met hun kinderen daar op familiebezoek, maar ik vermoed dat zij nog een week ergens anders heen zouden gaan. Typisch. Eigenlijk hebben we alle tijd en kunnen rustig hoppend langs de Bretonse kust richting Brest maar zo voelt het niet. Nog steeds voelen we onrust. Hebben het gevoel dat we moeten opschieten als de wind en de zee dat toelaten.

Dubben, dubben. Het wordt Trequier. Maandag varen we in de zon naar Treguier. Er staan behoorlijke golven, Hedda voelt zich niet optimaal. De haven van Treguier is een uur varen een rivier op en dat is geen straf. Wat een prachtige rivier. Prachtige roze/paarsachtige rotsformaties aan de monding gaan langzaam over in een glooiend landschap met bossen afgewisseld door huizen en landerijen. We meanderen mee met de rivier en zien in de verte de Kathedraal van Treguier. Negen jaar geleden waren we hier ook toen Martijn en Marieke trouwden in die prachtige Kathedraal. In stilte bedachten we toen al dat we hier ooit met onze eigen boot naar toe zouden willen varen. Zouden M&M&co er ook zijn? Zodra we bereik hebben sms en bel ik Martijn. Ik krijg geen contact, zijn telefoon staat kennelijk uit. Enigszins teleurgesteld genieten we toch geweldig van het prachtige uitzicht vanaf de rivier. Dan krijg ik een sms. Van Martijn. ‘Ik zie jullie boot. ??? Verwondert kijken we om ons heen, maar zien niemand. Big Brother?? ´Ja, misschien ziet hij ons op Marine Traffic’* zegt Hedda 'maar zijn ze gewoon in Nederland'. We meren af in de marina en even later staat de familie Keppel voor onze neus. Geweldig. Al een aantal dagen volgden ze onze verrichtingen en in spanning wachtten zij af of wij Treguier aan zouden doen. ‘Nee, ze varen naar Roscoff’ ging het aan de keukentafel bij de Keppels. Om even later te constateren dat de Antares toch op weg is naar Treguier. Ze hebben op verschillende plekken langs de rivier gestaan om ons een groots onthaal te geven, maar we hebben elkaar niet gezien. Nu krijgen we in de haven een groots onthaal, met als cadeau een echte Bretons gastenvlag, die we onder de zaling hangen.

Quirijn is door het dolle en speelt op de steiger met Victor en Amandine. Plons, bootje in het water die dan door de stroming richting steiger drijft. Daar vissen ze hem met schepnet uit het water waarna het tafereel zich opnieuw voltrekt. Wij vertellen ondertussen aan Marieke en Martijn onze ervaringen van de afgelopen week.

*) voor wie dat nog niet weet en ons wel wil volgen, op de webiste www.marinetraffic.com kun je zien waar wij varen. Niet altijd, soms zijn we buiten het bereik van ontvangers of hebben wij onze AIS uitstaan. Je kunt zoeken op mmsi nummer 244100199.   

Boulogne sur Mer - Cherbourg

Dat ging zo. Woensdag 16 juli vertrekken we om 04.30 uur uit Boulogne sur Mer naar Cherbourg. Een tocht van - he, da's gek- volgens onze kaartplotter 140 mijl en volgens onze handheld GPS 160 mijl... Geen wind dus 28 uur varen op de motor. De dagen ervoor was er wel wind, maar pal tegen. Zo gaat dat op een zeilreis. Na een mooie zonnige (!) dag verheugen wij ons op een heldere nacht met maan en sterren. Ik (Walewijn) lig binnen te slapen, als Hedda mij om 23.00 uur naar buiten roept. 'Kom eens kijken Waal, volgens mij varen we daar zo een mistbank in. Kijk maar, hij komt zo naar ons toerollen'.  En inderdaad, even later varen we in dichte mist. Gek om zonder enig zicht door het donker te varen. Over een aantal uren passeren we een gebied met zeeschepen en daarna volgt de aanloop bij Cherbourg. Gelukkig kunnen we met onze AIS, kaartplotter en radar onze eigen positie en die van andere schepen volgen, maar spannend is het wel. Na een aantal uren zien we wel sterren boven ons, maar op zeeniveau zien we nog altijd niets. Zo turen we uren in het duister. Ik zie een vallende ster en wens in stilte dat de mist snel zal optrekken. Dan piept het AIS alarm; er ligt een schip op aanvaringskoers. Het is een tweehonderd meter lange olietanker op weg naar Le Havre. Er is ook een passagiersschip in de buurt en twee vissersboten. Maar vooral die olietanker is lastig. Gaat het wel goed? Zit er geen vertraging in de AIS? Zend hij wel exact de juiste posities uit, of met een afwijking? Zonder zicht ga je twijfelen aan zo'n computerschermpje.  Net als Hedda zegt 'Waal, we gaan hem oproepen via de marifoon' valt er een fel licht over mij heen dat direct ook weer verdwijnt. Even later is het er weer. Het is de vuurtoren van Pointe de Barfleur, op zeker tien mijl afstand. Ook zie ik de boordlichten van de olietanker. En in de verte het passagiersschip en een vissersboot. De mist is opgetrokken. Zo maar ineens. Ik denk terug aan mijn wens na de vallende ster. Om 06.30 uur zijn we in Cherbourg en vallen allebei uitgeput in slaap. Quirijn wordt natuurlijk net wakker wanneer wij gaan slapen. Hij speelt twee uur lang stil met de lego en kruipt dan bij mij in bed om ook nog even gezellig te liggen. Wat een lieverd!

Zeilgoeroe

We blijven een aantal dagen in Cherbourg en ontdekken twee speeltuinen en een botanische parktuin. Verder proberen we onze nieuw gekochte opvouwbare bolderkar. Hij bevalt super goed en we hebben veel bekijks met in onze bolderkar snoepie Quirijn in zijn knaloranje reddingsvest omringd door tassen vol was en boodschappen en bovenop zijn eigen loopfiets. 

Een steiger verderop ligt een kleine zeilboot die ik van verre herken. Het is de Chartist Lady, van Jean Heylbroeck. Deze Vlaming vertrok in 1989 zonder geld voor een zeilreis rond de wereld. Met een boot zonder veel uitrusting, een motor die het vaker niet deed dan wel en in een tijd dat navigeerde gebeurde met een sextant, in plaats van gps. Hij schreef het boek 'De wereld is rond', een van de eerste boeken over lange zeilreizen die ik las. Een aanrader! Het inspireerde mij om zelf zo’n reis te maken. We worden uitgenodigd aan boord en leren een uitermate bescheiden en sympathieke man kennen. De volgende middag nodigen we hem bij ons aan boord uit en hij kijkt zijn ogen uit. Zo veel ruimte en comfort als de Antares biedt is hij niet gewend op zijn stoere maar kleine Chartist Lady. 

Guernsey

Zondagochtend half vijf (ja weer zo vroeg… af en toe verlang je als zeiler wel eens terug naar de kantooruren) vertrekken we uit Cherbourg. We hebben de stroom mee in de Aldernay Race. Dat is een gebied tussen de Frans Kust bij Cap de la Hage en –natuurlijk- het eiland Aldernay. Het stroomt daar tot wel 10 knopen. Onze boot vaart meestal tussen 6 en 7 knopen, dus als we die stroom tegen hebben dan gaan we …? Ja. Dat willen we dus niet. Rond 12 uur varen we langs Guernsey en vinden de mooi beschutte baai iets verderop. Eind van de middag vertrekken de speedboten weer naar haven, huis en werk en blijven wij alleen in ‘onze’ baai achter.

Vakantie

Terug naar de gezelligheid aan boord in Treguier. Na de borrel aan boord maken we met de Keppels een wandeling door de prachtige historische binnenstad van Treguier en eten op het dorpsplein mosselen. Quirijn eet bijna een hele pan met mosselen leeg en daarna nog een ijsje toe. 'Ohohohohohohoh' roept hij met grote ogen uit als een goot glas chocolade ijs voor hem wordt neergezet. Zo veel lekkers is hij niet gewend. Quirijn heeft het, net als wij, uitermate naar zijn zin zo gezellig met de familie Keppel. Victor is hier zijn grote held. Samen maken ze nog een rondje in de draaimolen, of zoals Quirijn de volgende dag zegt 'papa, mag ik nog een rondje met mijn vriendje in die windmolen die zo ronddraait'. 

... Voor de lezers die verzuchten dat dit toch wel erg veel Quirijn info & foto is voor zo'n zeilblog... de grootouders van Quirijn lezen ook mee :-), Hallo Aly, Jan en Anita! Voor Aly; als je op de foto's klikt, dan worden ze uitvergroot. En voor alle grootouders; hier nog een foto van de kleine. Hoppakee.

Dinsdagochtend is Martijn al weer vroeg bij ons aan boord om de plannen voor die dag door te spreken. ’s Middags haalt hij ons met de auto op en gaan we met z’n allen naar het strand. Vervolgens naar het huis van Marieke en Martijn waar we heerlijk barbequen met een tafel vol vis, vlees en salades. Ik word aan tafel een beetje stil van zo veel gastvrijheid en hartelijkheid. Wat zijn wij blij dat we toch naar Trequier zijn gevaren! Het was zo gezellig en fijn, dat wordt nog een hele tour om deze twee vakantiedagen te overtreffen de komende tijd. Maar we gaan ons best doen.

En doorrrrrrrr......

Woensdagochtend vertrekken we om 6 uur (voelt een beetje als uitslapen) richting Roscoff. De wind loopt lekker mee dus we besluiten, ondanks dat we de stroom tegen krijgen, om direct door te varen naar L’Aber Wrach. Die plaats vormt een betere uitvalsbasis voor de tocht langs de westpunt van Bretagne naar Brest.  Begin van de avond valt de wind weg en zetten we de motor weer aan. Het zicht wordt ook snel minder, het is de hele dag al heiig maar nu begint het mistig te worden. Even later horen we een gek geluid en loopt het toerental van de motor terug. Als ik meer gas geef, komt de motor niet op toeren. We hebben ook nauwelijks voortstuwing meer. Na wat onderzoek constateren we dat er iets in de schroef zit. Op zee kunnen we al wat verwijderen en hinkebenend varen we door naar de haven. Daar ga ik net voor het donker wordt met duikpak het water in om de schroef weer schoon te maken. 
Vanochtend hadden we om 6 uur willen vertrekken naar Brest, maar toen was het dichte mist. Volgende tij mee is vanavond, maar dan is de verwachting hier onweer en windstoten. Dus nu wachten we maar even af wanneer we weer verder kunnen.  

Zo. Nu had ik mij voorgenomen om een niet zo’n lang verhaal te schrijven. Dat is dus niet gelukt… misschien lukt het de volgende keer wel?

Tot slot; Kenavo! (zoek dat maar op)