Wanneer vertrekken jullie nou?

Terwijl de aftelklok tot onze vertrekdatum ruimschoots het nulpunt heeft bereikt, zijn wij heerlijk bezig met de laatste klussen, inkopen en administratieve zaken.

Dat gaat met pieken en dalen. Hoe ziet zo'n dagje er uit? Nou, ter vermaak de dinsdag. Een daldagje. Dat begon om 01.30 uur toen ik, wetend dat ik anders niet zou kunnen slapen vanwege de lange to do lijst, nog even alle liggende facturen wilde betalen via internet. Om 02.00 uur was het mij miraculeus gelukt om mijn inlogcodes te blokkeren en wel met de feestelijke mededeling van mijn bank dat ik over vijf werkdagen een brief krijg waarmee ik mij persoonlijk mag melden bij de dichtsbijzijnde bankfiliaal om een nieuw wachtwoord te scoren... Hmmm... in plaats van wegstrepen nog een klus erbij op de lijst; over vijf dagen met bus, trein en bus 2 1/2 uur naar ons postadres em vervolgens naar het lokale bankfiliaal. Maar het wachtwoord kon toch ook per sms, zo heb ik dat eerder ook gedaan?? Dinsdagochtend maar even gebeld; 'nee dat kan niet want... etcetera...'. Hedda belde dinsdagochtend wederom met verschillende instanties die al meerdere malen beloofden ons de benodigde documentatie toe te sturen. Resultaat: documenten kwijt / ook na herhaaldelijk bellen blijven liggen / vergeten etcetera. Mooi voor ons, kunnen we alvast goed wennen aan hoe het straks in andere landen gaat. Ik  moet dinsdag een radarkabel doortrekken en via de beoogde route door ons schip is net te weinig ruimte. Dan maar een alternatieve weg, maar daarvoor moeten plafonddelen  eruit, een hele kast gedemonteerd (die natuurlijk vorige week net keurig gesorteerd en geregistreerd volgestouwd was) en de kooi van Quirijns bed uit elkaar. Overal spullen, gereedschap, kastinhoud, schroeven en gedemonteerde platen.
Hoe anders de woensdag. Een topdag! Onze havengenoot Egenolf soldeert 's ochtends twee delen van de  radarkabel aan elkaar, ik installeer een voedingskabel, we sluiten het radarscherm aan en... bingo! De radar werkt. Gewoon, in een keer. Jippie. Hedda wordt de hele dag door gebeld. Kadaster, Inspectie Leefomgeving en Transport, Verzekering, ... stukken zijn gevonden, zaken geregeld, documenten ontvangen. Zo willen we nog wel wat dagen.

Maar... wat neuzel ik hierboven toch? Allemaal niet belangrijk. Slechts een inkijk en wat ons zoal bezighoudt iedere dag, standaard tot half twee, twee uur 's nachts. We nemen ons iedere avond voor om vroeg te gaan slapen, maar er zijn nog zo veel klusjes te doen... Begin ik weer te neuzelen... Ophouden Walewijn, want:

Afgelopen zaterdag was het feest op onze haven. Een aantal havengenoten is de hele dag in touw geweest om alles gereed te maken voor ons vertrekkersfeestje. Vanaf 15 uur hebben wij ontzettend genoten van alle bezoek van familie, vrienden en havengenoten. Geweldig om jullie allemaal nog een keer te zien! Dank voor alle mooie cadeaus, lieve kaarten en de fijne avond! Wauw, wat een mooie avond en wat geweldig om zo veel lieve mensen om je heen te hebben... dat maakt vertrekken natuurlijk nog lastiger... We kijken met een heel fijn gevoel terug op deze mooie avond, dankzij jullie!
Met grote bewondering hebben we zaterdag gekeken naar de tomeloze inzet van alle havengenoten om ons vertrekkersfeestje een feest voor ons te maken. Alles werd voor ons en onze gasten gedaan. Wij mochten nergens bij helpen, slechts genieten. Hoe geweldig, alle leden van onze Watersportvereniging Bruynzeel in Zaandam!!! voor alle passanten: vaart u er eens langs, ter hoogte van zijkanaal H net net westen van de Coentunnel; u wordt er hartelijk ontvangen door de havenmeester of een van de leden en wanneer de havenbel over de haven schalt... bent u van harte welkom op de koffie in ons clubschip! www.bruynzeelhaven.nl.

Maar, wanneer vertrekken wij nou? Geen idee. Misschien komende zondag, of begin volgende week? Maatgevend is een aantal administratieve zaken en uiteraard het weer. Want na een maand juni met voornamelijk noordelijke wind, gaat in juli uiteraard een enthousiaste zuidwester over het land. En zo lang het zuidwestenwind is, vertrekken wij niet. Zo hebben we ons voorgenomen... maar we zijn onrustig. We willen vertrekken. Onderweg zijn. Vanochtend kreeg ik een boodschappenlijstje van Hedda onder mijn neus, met het klemmende verzoek om dat vanochtend te halen. Boodschappen voor vertrek' staat er boven. Bovenaan het lijstje prijkt ' brood, bolletjes, bananen'... stuk voor stuk kort houdbare producten. Het is duidelijk: Hedda wil weg! Ik heb zojuist de boodschappen gehaald en het brood, de broodjes en de bananen nog maar even in de winkel gelaten... kan nog wel even wachten. Eerst nog wat klussen afhandelen. Ik zal me zo meteen maar verantwoorden aan Hedda. Misschien varen we dit weekend naar Scheveningen. Of zelfs maar tot IJmuiden. Volgende week moeten we waarschijnlijk nog wat zaken afhandelen in Nederland, dus echt weg zijn we nog niet. Maar ergens in de komende dagen, nee, komende week, of nou ja... misschien blijft het wel zuidwestenwind? Ergens in de komende weken dan maar ... vertrekken we.
Kling! ik hoor de havenbel... de koffie is klaar... he, die rrrrrrrrrotgezelligheid hier op de haven ook... zo komen we natuurlijk nooit weg ;-)