virgin islands

dinsdagmiddag 22 maart vertrokken we, na bijna elf weken, van Sint Maarten. Met de volle maan in onze rug hadden we een fraaie nacht op zee met ruime wind tussen 16 en 22 knopen. Dat leek een heerlijk rustige nacht te worden, maar we hadden het toch vrij druk met veel scheepvaart om ons heen. De hele nacht waren navigatielichten van andere schepen te zien en dat is eigenlijk best lekker, want dan heb je wat te doen tijdens de wacht en schiet de tijd lekker op. Een groot zeeschip en later een wat kleiner zeeschip lagen op aanvaringskoers maar verlegden allebei keurig hun koers voor ons.

FOOL MOON
Woensdagochtend kwamen we aan op Virgin Gorda (Spaans voor dikke maagd, en inderdaad het eiland heeft wel wat weg van een vrouw met een dikke buik die op haar rug in zee ligt). Na wat bijslapen hebben we in de middag ingeklaard en zijn sindsdien officieel in de Virgin Islands. Die avond was het volle maan en dankzij een tip van andere cruisers voeren we, nieuwschierig geworden, vijf mijl verder op Tortola naar een o-o-o echt oooooo-vervolle ankerbaai waar aan de wal iedere maand een Fool Moon Party wordt gehouden. Erg de moeite waard dat evenement met een hippie achtige sfeer, veel kunst, een prachtig geweven net hangend onder bomen waar kinderen -Ja, Quirijn ook- heerlijk in konden klimmen, optredens van steltlopers, livemuziek en grote vuurkorven die voor veel sfeer zorgden. De tientallen ankerlichten van de schommelende boten in de baai zorgden voor een sprookjesachtig achtergrondbeeld, als heldere sterren in een donkere nacht. En de maan? Die verschool zich, verlegen door het mooie feest ter eer en glorie van haar, schuchter achter de wolken, maar liet zich aan het einde van de avond toch ook nog even zien.

CHARTERSCHEPEN
De volgende ochtend liep de baai snel leeg... dat komt, het barst op de Virgin Islands van charterschepen (huurboten) en er zijn zo veel eilanden en nog veel meer ankerbaaitjes, dat je als charteraar tijd te kort komt. Dus vertrekken de charterschepen iedere ochtend vroeg en blijven de cruisers in de baai achter. Die hebben immers de tijd. We begrijpen wel dat je hier een zeilboot huurt om rond te toeren, het is er een prachtig gebied voor. Een paar ankerbaaien verder gehopt liggen wij momenteel aan de noordkant van Virgin Gorda in een soort Lagoon die Gorda Sound heet. Daar vonden we het strand dat we Quirijn al lange tijd hadden beloofd. In de maanden op Sint Maarten kwam het er maar twee keer van om het strand te bezoeken. Morgen hopen we naar Anegada te varen, circa vijftien mijl noordelijk. Hopen ja, je weet het nooit. Het is een tocht over open zee en de wind was de laatste dagen erg krachtig waardoor de golven naar drie meter hoogte opliepen. Morgen even kijken of de zee al wat rustiger is.

FOTO'S?
'Leuk allemaal hoor Walewijn, maar waar zijn de foto's' is een gedachte die ongetwijfeld door jullie hoofd rommelt. En logisch natuurlijk, verwend als jullie in de afgelopen maanden zijn geraakt door al dat fraaie fotomateriaal dat we iedere keer voor jullie schieten <hier had ik een smilie met zo'n knipoogje bedacht, maar ik type op onze laptop met Spaans toetsenbord en kan daar het dubbelepuntkomma teken niet vinden. Denk dat er dus maar bij. Gewone haakje kan ik nu trouwens ook niet meer vinden, hoewel ik die in de tweede alinea van dit bericht WEL had. Gek word je ervan... Anyway, het zal jullie een rotzorg zijn natuurlijk. Een scherp haakje dan maar weer ter afsluiting van dit intermezzo... >

Dat fotomateriaal dus. Dat gaat even niet, want we hebben hier op de Virgins nog geen internet gevonden. We liggen steeds in afgelegen baaien, dus zijn al ruim een week verstoken van internet. Dit bericht plaatsen we daarom via onze SSB zender-ontvanger. Dat gaat via radiogolven, foto's zijn veel te zwaar om te versturen. Handig ding de SSB, waarmee we ook twee keer per week contact hebben met andere Nederlandse zeilers in de Carieb en waarmee we ook weerberichten kunnen binnenhalen op momenten dat we geen internet hebbe. Zoals nu dus. Tijdens de oversteek van de Atlantische Oceaan vorig jaar verstuurden we ook de blogberichten via de SSB.
Morgenavond proberen wij en een aantal andere Nederlandse zeilers in de Carieb trouwens met de SSB contact te maken met Nederland, met club voor zendamateurs in Dordrecht, waar ik zelf ook les heb gehad. Benieuwd of de verbinding morgen lukt.

Tot zo ver de update, foto's komen als we internet hebben. Hasta la vista... als dat betekent wat ik denk. Mijn Spaans is niet zo goed en ik begrijp eigenlijk ook niet waar ik die woorden nu vandaan haal, maar door dit toestenbord ga ik kennelijk Spaans typen.. zonder dat ik eigenlijk weet wat ik schrijf. Uhm... stoppen nu Walewijn, stoppen nu...