Aan alle lieve volgers van ons blog,
Wij wensen jullie vanuit een winderig Las Palmas, Gran Canaria* hele fijne kerstdagen toe en een voorspoedig en gezond 2015
*aan de oplettende volger; ja wij zijn weer terug in Las Palmas, Gran Canaria. Wij waren onderweg via Tenerife naar La Gomera, maar besloten toch maar terug te varen naar Las Palmas vanwege een niet goed werkende Pactor modem (modem waarmee wij e-mail en weerkaarten kunnen ontvangen via onze SSB radio). In Las Palmas woont namelijk de goeroe van de SSB wereld; Alfred Deubler.
Op het moment heeft hij alles werkend kunnen krijgen op 2 verschillende laptops. Zelfs onze positions reports zijn nu zichtbaar op http://www.winlink.org/userPositions Enter Callsign: PD1ANT.
Overigens zijn wij ook weer zichtbaar op marine traffic, want we hebben weer een functionerende AIS.
woensdag 24 december 2014
vrijdag 12 december 2014
Dobberzeilen langs Tenerife
Gisteren een mooie, rustige en vrij korte tocht gevaren langs Tenerife. Van Santa Cruz in het noorden naar Marina San Miguel aan de zuidkant van het eiland. Circa 40 mijl met weinig wind en daarom (jippie!) ook weinig golven. Een groot deel van de dag hebben we de motor bijgezet, net iets te weinig wind om te zeilen.
Antares onderweg langs Tenerife. Foto Verleiding. Met dank aan de Verleiding, die vandaag met ons opvoer |
Halverwege de tocht kregen we uitzicht op een besneeuwde top van Tenerife. Bijzonder om te zeilen met uitzicht op een besneeuwde berg. We hadden dat ook al gehoopt terwijl we langs de kust van Marokko voeren (uitzicht op de besneeuwde toppen van het Atlasgebergte), maar toen was het zicht te slecht.
Ook op een dag met weinig wind staat er heel wat deining, waardoor een zeiljacht naast ons soms helemaal wegvalt achter de golven:
de deining die overblijft is voor Quirijn helaas wat te veel ...
Maar al met al is het een mooie rustige vaardag die ons weer een stukje verder zuidelijk brengt.
We zijn nu een dagje in San Miguel en het heeft niet geregend... dat is voor het eerst in drie en een halve week. Gek hoor, ik dacht in mijn naiviteit dat het op de Canarische Eilanden eigenlijk altijd - en vooral, overal - goed weer zou zijn. Dat is niet het geval, zo weten wij nu. Zeker op Gran Canaria en Tenerife is de situatie vaak zo, dat het in het noorden bewolkt is en regent, terwijl aan de zuidzijde de zon schijnt. Daar, in het zuiden, vind je dan ook de toeristenflats en de stranden. Het noorden is wat authentieker en groener, maar met regen.
Onze AIS is kapot gegaan, dus voorlopig zijn we niet te volgen op Marine Traffic. Verder geen huishoudelijke mededelingen.
maandag 8 december 2014
Canaries - Part Two
Ting, ting,
ting. Woehoeshhhh. Ting, ting, ting. De wind giert over de haven van Las
Palmas, Gran Canaria. Het is vrijdagavond 28 november en het waait hard op de
Canarische Eilanden. Erg hard. 50 knopen, zo hoor ik later. Wij hebben
vanavond Ron en Joce van de Verleiding op de koffie. Ik loop het
haventerrein over naar een andere Nederlandse boot, de Batjar. Misschien hebben
zij ook trek in koffie? Op de kade heb ik moeite om tegen de wind in te lopen. Zo
veel wind. Ik moet er tegenin hangen om overeind te blijven. Aan de buitenkant
van de kade liggen zes zeilboten aan even zoveel moorings. Ze rukken vervaarlijk aan hun
mooringlijnen. De masten zwiepen heen en weer, net als de masten in de haven
trouwens. Ting, ting, ting. Woehoesh…. gaat het continu door de haven.
Lanzarote - Gran Canaria
Maandag 24
november vertrokken we na drie weken uit de jachthaven Lanzarote. Met ruime
wind, kracht vijf, hadden we een heerlijke zeildag, vooral omdat we in de luwte
van Lanzarote voeren waardoor er geen sprake was van hoge golven. Zo zou het
altijd moeten zijn. Na een nacht in Rubicon Marina vertrokken we naar Gran Canaria, 96 mijl westelijk. De tocht was vrij pittig vanwege de
deining, arme Quirijn heeft vijf keer moeten spugen. Ook Hedda was niet zo
lekker maar zij hield het goed. Met halve wind kracht vijf konden we wel snel
varen en voeren vijftien uur na vertrek al Las Palmas binnen.
Een half uur
voor onze aankomst horen we uit de achterkajuit ‘mama, papa, ik ben wakker’.
Quirijn had gezworen wakker te zullen worden om de invaart van de haven mee te
maken. Als Hedda hem naar de kuip haalt, zegt hij dan ook met een
triomfantelijk gezicht ‘ik had toch
belooft dat ik kort zou slapen’. Omdat we in het donker varen en de stad tegen een berg ligt, zien we het al van 35 mijl afstand liggen. Overal lichtjes. Quirijn vindt het prachtig. Tegen de verlichte
achtergrond van de stad moeten wij de lichten van de haveningang zoeken en
een aantal in- en uitvarende zeeschepen ontwijken. Door de moderne
navigatiemiddelen zoals AIS en een kaartplotter is dat tegenwoordig gelukkig eenvoudig.
WalhalLas Palmas
De haven is
een bijzonder prettige. Wat zeg ik, een walhalla! Dat is het! Met 1250
ligplaatsen de
grootste jachthaven van de Canaries. Overal zeilers die net aankomen vanuit Madeira, de Middellandse Zee of Lanzarote. Overal zeilers die binnenkort vertrekken naar Kaap Verden of Carieb. Overal jongeren die een plaatsje proberen te bemachtigen op een van de vertrekkende schepen, om liftend naar de overkant te komen. Overal zeilers die lekker (nog) een (paar) jaar op de Canarische Eilanden blijven en hun boot als drijvende caravan gebruiken…
grootste jachthaven van de Canaries. Overal zeilers die net aankomen vanuit Madeira, de Middellandse Zee of Lanzarote. Overal zeilers die binnenkort vertrekken naar Kaap Verden of Carieb. Overal jongeren die een plaatsje proberen te bemachtigen op een van de vertrekkende schepen, om liftend naar de overkant te komen. Overal zeilers die lekker (nog) een (paar) jaar op de Canarische Eilanden blijven en hun boot als drijvende caravan gebruiken…
… en geef
hen eens ongelijk? De jachthaven is omringd door watersportwinkels in alle soorten en specialismen, restaurants
en cafés. Direct daar achter ligt een stad met 400.000 inwoners, voorzien van
alle faciliteiten als shoppingcentra, markten, cultuur, stranden, een oude
binnenstad. Wat wil je nog meer? Vooruit dan, wij betalen voor onze boot
van 11,50 meter minder dan elf euro per nacht. Zo goedkoop hebben we
nog nooit ergens gelegen. Ter vergelijking, in Rubicon Marina betaalden we 34
euro per nacht. Dan nog iets. Direct aan het einde van onze steiger ligt café
Sailors Bay. Die zit iedere dag vol met medezeilers. Op vrijdagavond is het café vaste prik voor Nederlandse en Vlaamse zeilers. We ontmoeten er oude bekenden,
ontmoeten nieuwe medevertrekkers en maken kennis met langblijvers.
Wij hebben het hier dan ook reuze druk met sociale activiteiten. Koffie drinken bij de een, borrelen met de ander, weer een derde uitnodigen om bij ons te eten. We vliegen van hot naar her. Schrappen zelfs een aantal beoogde uitnodigingen (sorry Gertje en sorry Orion!), we komen er gewoon niet aan toe met iedereen te socialisen. Maar wat een heerlijk gezellig gebeuren.
Bijgerust
Zo dus ook die bewuste 28 november met de bemanning van de Verleiding bij ons aan boord. De bemanning van de Batjar bedankt voor de koffie; zij willen een
avond vroeg slapen, de tocht naar hier was er een met weinig slaap en door de
borrels van eerdere avonden zijn ze nog niet bijgerust. Ze hebben groot gelijk. ‘Bijgerust’ ja, denk
ik als ik door het Ting, ting, ting, Woehoesh terug loop naar onze boot.
Bijgerust … zou een goed Nederlands woord kunnen zijn toch? Waarom bestaat dat
woord eigenlijk niet? Bijgeslapen. Bestaat wel. Uitgerust ook natuurlijk. Maar
Bijgerust? Dat is net even wat anders. Zou er ook een woord moeten zijn. Bij deze! Ik moet mij vasthouden aan een paal om
niet van de kade te waaien. De boten aan de moorings liggen in een kleine havenkom, maar de golven bouwen door de harde wind zo op, dat de boten
stuiteren aan hun lijnen. Voorzichtig loop ik verder, plan in gedachten alvast
de route die we de volgende dagen met een huurauto willen maken.
Sightseeing Gran Canaria
De eerste
dag van onze autohuur rijden we de bergen in aan de noordzijde van het eiland.
Voor wie het eiland nooit bezocht een korte beschrijving. De noordzijde van Gran Canaria is bijzonder groen. Door de heersende noordelijke winden ontstaat
er aan de noordzijde vaak bewolking die in regen neerslaat op de steile
bergwanden. In combinatie met de hoogteverschillen (zeeniveau tot 1700 meter)
geeft dat een wisselend landschap en zo rijden wij in een uurtje van een landschap vol palmbomen via
een bos met loofbomen in herfstkleuren door een naaldbomenbos en even hoger op
de berg over een kale vlakte. Het is bijzonder om zo veel afwisseling te zien.
De tweede
autodag rijden we naar de zuidkant van het eiland, waar het nauwelijks regent
en het landschap dus kaal en ruig overkomt. In Las Palmas
regent het al een week en met 20 graden vinden wij het ronduit koud. In zuid Gran Canaria heerst een heel ander klimaat. De zon schijnt er, de mensen liggen
op het strand en lopen in korte broek. Het is 25 graden. Wij,
noordelingen, stappen uit de auto in lange broek en met dikke trui en slaan een vreemd figuur tussen de badgasten. We
hadden er even niet op gerekend dat het hier wel mooi weer zou zijn… Dag drie
gaan we weer naar het zuiden voor een stranddag, zodat Quirijn zich even
lekker kan uitleven op het strand en in de duinen.
Wat is dat?
Terug naar 28 november. Terwijl ik
bijna het einde van de kade bereik, zie ik in mijn ooghoek iets vreemds. Het lijkt
wel of een van de gemoorde boten die…. Nee toch dat zie ik niet goed of toch…
ja wel, mijn hemel. Wat gebeurt daar? Ik zie hoe een van de boten losraakt van
een mooring, dwars op de wind komt te liggen, haar anker diepe krassen maakt in
een naastgelegen boot, haar roer vastloopt op de keien van de kademuur en vervolgens
de hele boot tot stilstand komt op de keien. Nou ja, tot stilstand? De wind en
de golven doen hun werk. De boot stuitert en bonkt tegen de keien. Er is
niemand aan boord. Wat een akelig gezicht.
Ik ren naar
de andere kant van de kade om alarm te slaan bij de boten die daar aan de
steiger liggen. Helaas heb ik met mijn pasje geen toegang tot die steigers. Ik
fluit op mijn vingers om aandacht te krijgen, wat met het kabaal van de wind in de haven natuurlijk
een volstrekt nutteloze en onnozele actie is. Wie hoort mij nou? Ik zie iemand
zijn hoofd uit het luik steken en roep hem toe dat hij alarm moet slaan via de
marifoon omdat er een boot op drift is. Hij schut zijn hoofd en verdwijnt weer
in de kajuit. Dan zie ik verderop mensen aan komen lopen en ren naar hen toe.
Liggen jullie aan deze steiger? Ja? Sla alarm via de marifoon. Ik heb via hen inmiddels
ook toegang tot de steiger en bonk op alle boten die er liggen. Binnen vijf
minuten staan er negen mannen op de kade. Twee Echte Mannen klimmen met gevaar
voor eigen leven aan boord van de stuiterende boot in nood en kunnen vervolgens
ook niet veel doen. Wel hebben ze een
dikke lange lijn nodig en ik haal op verzoek van een van deze helden zo’n lijn
van zijn boot. Daarna klauteren er nog drie helden aan boord. Eentje verschaft
zich toegang tot de kajuit via een dekluik en constateert dat het binnen ten
minste nog droog is. Ik vind het maar eng allemaal, want de strandende boot
hangt in een lijn van een naastgelegen schip. Als die lijn knapt, dan schiet
deze met groot geweld richting de kade, waar wij staan. Ik durf dus niet te
dichtbij te staan, maar ja, ik ben dan ook geen held.
Johny Speedboat
Dan meldt
zich in het theater een Engelsman die hier al jaren ligt. Dat laatste feit zou er niet toe doen in dit verhaal, ware het niet dat, als je hier zo lang ligt, je
toch nog wel eens zin hebt om een stukje te varen. Je zeilboot is inmiddels
caravan geworden en het is natuurlijk een heel gedoe om dat alles weer om te
bouwen voor een dagje op zee. En dus, zo moet onze Engelsman ongetwijfeld
hebben geredeneerd, is het wel aardig om een klein speedbootje aan te schaffen.
Scheelt ook veel gedoe met zeilen hijsen en strijken en zo, dus ja, een speedboot,
dat moest het worden. En nu juist dat komt natuurlijk goed van pas op dit
moment. Engelsman heeft een flinke motor achter zijn speedboot, daarmee gaat getrokken worden.
Even later
verschijnt er een auto met sirene en zwaailicht op het toneel. Drie man havenautoriteit.
Ze stappen uit, kijken naar de boot op de keien en halen hun schouders op. Tja, hier
kunnen zij ook niets aan doen. Het effect van de sirene en zwaailichten is
echter fenomenaal. Binnen no time staat de kade vol met nieuwsgierige toeschouwers. Zij
zien hoe onze Engelsman verschijnt in zijn speedboot, waarna vanaf de geplaagde
boot lijnen worden overgebracht. Helaas is de 50 pk van de speedboot
onvoldoende om de gestrande boot uit haar benaderde positie te bevrijden.
Terug naar de koffie
Ik
constateer dat ik in de ontstane situatie geen bijdrage meer kan leveren aan de redding
van de zeilboot en bedenk dat wij ook nog koffiedrinkers aan boord hebben. Dus
wat zou ik hier nog blijven? Op de terugweg naar onze boot informeer ik nog
even in het Sailors Bay café of daar nog een speedbooteigenaar aanwezig is die
assistentie zou kunnen verlenen, maar helaas, hier zitten alleen zeilers.
Tja, het is
natuurlijk jammer voor jullie lezers dat ik vroegtijdig het strijdtoneel heb
verlaten. Zo kan ik geen verslag doen van de uiteindelijke afloop van deze
ellende. De volgende dag was de boot verdwenen en er stak geen mast boven
water uit, dus zou je kunnen concluderen dat het gelukt is om de boot weg te
krijgen en naar een betere plek te brengen. Dat is ook wat ik van-horen-zeggen
heb. Dus daar houden we het op. Naar was
het wel.
Sinterklaas
Zo vliegen
de dagen op Las Palmas aan ons voorbij en is het al snel 4 december. De
bemanning van de Batjar heeft ons die avond aan boord uitgenodigd, samen met de
bemanning van een andere Nederlandse boot met kinderen. Als we goed en wel zitten wordt er op de boot
geklopt en staat er een zak met prachtige kadootjes en gedichten op dek. De
Batjar bemanning heeft (verder…) gezorgd voor pepernoten, mandarijnen en zelfs
marsepein. Geweldig.
Verder
worden we ook niet vergeten, van Lia (trouwe bloglezers weten nog, ja die van
de VVV in Aalten) kregen we namens Sinterklaas prachtige, speciaal op ons
aangepaste, uitvoeringen van Sinterklaasliedjes toegestuurd en vanavond
verwachten we ook nog een klein zakje met kadootjes aan boord van de Antares.
Gran Canaria - Tenerife
Gisteren (6
december) zijn we een kleine zestig mijl verder westelijk gevaren naar Santa
Cruz op Tenerife. Het wordt een mooie zeildag waarin we aan de wind, windkracht
vier tot vijf, alweer mooie snelheden boeken. De swell is gelukkig minder dan
tijdens onze tocht van Lanzarote naar Gran Canaria, maar helaas moet Quirijn
weer drie keer spugen. Arme kind. Hedda voelt zich ook niet helemaal lekker
omdat zij binnen wat dingen moet doen. Ik sta de hele dag achter het stuur en
heb het daarom een stuk makkelijker. Sturen is de beste remedie tegen
zeeziekte. Hedda ligt ’s middags een paar uurtjes binnen op de bank en Quirijn
ligt onder een dekentje gezellig bij mij in de kuip. We zingen liedjes waarbij ‘Voor
de groentewinkel stond, Keesje de Jordaan’ zijn absolute voorkeur heeft. Ik zit
alleen met het begin van het tweede couplet… hoe ging dat ook alweer? Ik zing
dan ‘plotseling vloog er een meloen, door de winkelruit. Daarna volgde een
meloen, in de baas z’n snuit…’. Maar,
klopt dat wel? Twee keer een meloen? Of was het de eerste keer een andere
vrucht? Een tomaat misschien? Of een bloemkool? Daarmee kun je nog eens een
ruitje ingooien! Maar werd er eigenlijk wel een ruit ingegooid? Zo veel geweld
in een kinderliedje? Dat zal toch niet? Nu ja, wie het weet mag het
mailen. Anders houd ik het wel bij mijn versie, alhoewel zo veel geweld toch
niet goed kan zijn voor zo'n ukkie?
Santa Cruz de Tenerife
Santa Cruz
de Tenerife. Dat klinkt net zo mooi als Las Palmas de Gran Canaria.
Helaas is de werkelijkheid anders. We liggen hier, met in het achterhoofd de
herinnering aan Las Pamas, in een wat desolate haven! Omringd door betonnen
kademuren die hoog boven ons oprijzen. Een havenkom waar zo nog tien steigers bijgelegd zouden kunnen worden, maar daar is duidelijk geen vraag naar. Een havenkantoor
dat al wel gebouwd is op een volledig gevulde havenkom, maar
duidelijk laat zien dat het oorspronkelijk beoogde gebruik van deze haven nooit
gehaald is; het grootste deel van het havengebouw, waar ooit wellicht een
restaurant en/of winkel was voorzien, staat leeg. De marina wordt omgeven door
parkeerterreinen die in gebruik zijn door autoverhuurbedrijven maar voor het
grootste gedeelte leeg staan. Over deze desolate, betonnen, vlakte loop je tien
minuten naar het centrum. Om echt in het centrum te komen moet je echter nog
eerst over een bouwput heen. Hier wordt een nieuwe, verdiepte weg aangelegd
maar dat werk ligt al jaren stil vanwege een conflict tussen opdrachtgever en
aannemer. Tja.
De stad
zelfs is aardig maar voelt voor ons, stadsmensen, wat dorps
en ingeslapen aan. Hoewel er vandaag een leuke vrijmarkt was, waar we lekker
hebben rondgestruind. We hopen over een aantal dagen verder te varen naar een
haven zuidelijker op Tenerife en daar een Nederlandse boot met twee kinderen te treffen. Vervolgens willen we nog graag naar La Gomera en daar
gaan we ons voorbereiden op de oversteek naar de Kaap Verden. Maar tegen die tijd zit 2014 er al weer bijna op...
Slotwoord
Beste
lezers, althans, wie van jullie nog niet afgehaakt is in dit vreselijk
lang(dradig)e bericht… nu ik dit zo
allemaal schrijf, is het me duidelijk dat ik te lang heb gewacht met weer een
blogbericht te plaatsen. Daardoor moeten jullie je door zo’n lang verhaal
worstelen. Mijn excuses daarvoor, ik zal proberen mijn leven te beteren. Maar
ik verschuil me ook graag lekker makkelijk achter dat het internet op de Canarisch
niet overhoudt. Op Las Palmas was het ronduit traag, hier in Santa Cruz is het
wat beter. Kijk, toch nog een pluspuntje voor Santa Cruz!
Abonneren op:
Posts (Atom)