Ik ben in de kajuit aan het werk als ik
plotseling een hard schrapend geluid hoor. Snel naar de kuip waar Quirijn en
Hedda verschrikt naar boven kijken. De marifoon antenne schraapt met veel
kabaal langs de onderkant van een brug in Miami. Nadat we de brug gepasseerd
zijn hangt hij doelloos scheef aan de mast. Misschien wel honderd vaste bruggen
passeerden we de afgelopen vijf maanden. En dan, bij de op-een-na-laatste vaste
brug gaat het mis. Gelukkig was het alleen de antenne en niet de mast...
Ja, een beetje dom is het wel. Van die
Amerikanen. Alle vaste bruggen op de ICW zijn minimaal 65 voet hoog, en dan is
er eentje 56 voet hoog. Deze brug dus, in Miami. En een beetje dom van ons
natuurlijk. Een beetje erg dom. Want ergens, ver in ons geheugen, wisten we dat
er bij Miami een brug was die lager is dan alle andere vaste bruggen. Maar op
de heenweg begon onze tocht over de ICW noordelijk van Miami en dus na deze
brug. En op de terugweg waren we sowieso van plan om dit traject over zee te
varen, dus zouden we de brug ook al niet passeren. En zo bestond de Julia
Tuttle Bridge slechts nog ergens onder een dikke laag stof in een verre uithoek
van onze hersenen.
---
Ons laatste blogbericht was bijna een maand
geleden. De tijd vliegt. Om jullie een beetje bij te praten onderstaand een
verslag waarbij we steeds een paar dagen verder springen in de tijd.
Fast Forward dus...
F>F>
---
HALLOWEEN
NACHTJE OP ZEE
Vertrek uit Beaufort |
Quirijn luistert onderweg naar een luisterboek. Zo te zien is het best spannend. Pluk van de patteflat moet de Prrrt Talieloe vogel redden... |
F>F> Dinsdag 1 november gaan we weer
door de 'Forest Gump' brug (zie vorig blogbericht) en meanderen de rivier af
naar zee.
Dit gebied, South Carolina, vinden we een van de fraaiste stukken
Inter Coastal Waterway.
Meerdere rivieren slingeren door een landschap van
bossen en een doolhof van kreken en zijriviertjes. Tussen de bomen staan fraaie
huizen van hout met veranda's.
Af en toe een klein oud werfje of een steiger
met garnalenvisboten. Dan weer weids over een moerassig stukje dat met hoog
water deels onder water loopt en waar veel vogels zijn. Soms is de rivier breed
en snel stromend, dan weer heel smal en intiem. Regelmatig zwemmen er dolfijnen
met ons mee.
En wat schoolwerk. |
TEMPO
Het lijkt wel of de bemanning van de Blabber zo'n beetje alle cruisers langs de ICW kent, regelmatig begroeten zij oude bekenden. Mocht je ooit eens in de situatie komen dat je zelf op de ICW voor anker ligt en de Blabbers varen voorbij... twijfel niet, haal direct je anker op en vaar achter hen aan. Het levert je de leukste ontmoetingen op.
Lekker jakkeren over de ICW |
ROND - DE VERKIEZINGEN
Laatste brug voor North Palm. Even snoepjes overbrengen tussen Blabber en Antares. |
F>F> Twee dagen later... liggen we voor
anker in North Palm Beach. Hier begon vijf maanden geleden onze tocht naar New
York. Daarmee is onze Amerikaanse cirkel rond. 3150 mijl voeren we door het
land van Barack Obama met prachtige rivieren en kreken, ondieptes op de ICW,
fraaie historische steden en indrukwekkende metropolen. We ontmoetten
sympathieke en gastvrije Amerikanen, bespraken regelmatig de aankomende
verkiezingen, hadden werkelijk dagelijks onweer in juni, juli en augustus,
maakten kennis met tropische storm Colin en de orkanen Hermine en Matthew,
werden drie keer geramd door andere boten, passeerden tientallen bruggen
(zonder schade...) en een sluis, gingen op bezoek bij familie en kregen familie
op bezoek.
In Florida... |
... wonen (ook) veel Trump aanhangers. |
We luisteren naar de lokale radiozenders en volgen de uitkomsten op de voet. Horen de verrassing en verbijstering als de voorlopige uitslagen voorbij komen. De volgende ochtend wandelen we naar de supermarkt in het Amerika van Trump. Lijkt het nou zo, of rijden er opeens veel meer pick-up trucks in Amerika??
CLINTON
Wij (Nederlanders?) begrijpen maar moeilijk wat Amerikanen tegen Hilary Clinton hebben. Hier in Florida -maar we zagen het eerder ook in de Carolina's en Virginia- wordt propaganda zoals op de foto hiernaast als 'objectieve journalistiek' verkocht.
Als we de mensen in onze rij voor de kassa vragen of zij het geschrevene geloven, krijgen we steevast de reactie 'But it IS true, just read that magazine and you'll know'. Wij dachten dat die mensen een grapje maakten... toen werd het 8 november.
BLOGBIJDRAGE VAN QUIRIJN
Quirijn wil graag ook nog een stukje voor het weblog schrijven en citeert:
Ff denken... Dat weblog gaan we dan rondsturen, dan ga ik er ook een grapje bij vertellen.
Eerst ga ik een grapje doen. Want Ron vindt altijd grapjes leuk. Ik weet er een. He Ron, weet je dat koffiepotten ook kunnen praten?
We zijn bij de Bahama's geweest, maar nu zijn we in Amerika en daar is het ook blauw water, maar op de rivier is het grijs water.
Weet je dat onze antenne ook is geknakt? En die antenne die we hadden, die was gewoon van hout. Toen hadden we een antenne gekocht, maar dat was niet de goede antenne. Dus we gaan een andere antenne doen, want de kabel die er aan zat, dat was een televisieslang.
Gisteren hadden we die antenne weggebracht. Toen gingen we met de trolley bus en die zien er van binnen heel mooi uit want die zijn van hout gemaakt aan de binnenkant. Toen gingen we terug naar de boot en toen wilden we nog even een rondje rijden met een andere bus om mooie hotels te bekijken (in art Deco stijl, red.) maar dat ging niet.
En daarna zijn we naar het strand gegaan. En dat vond mama heel gek. Die was nog nooit naar het strand geweest toen ze jarig was.
Nu gaan hond en nijlpaard wat vertellen.
(Nijlpaard) Ik heb iets heel bijzonder beleefd. Ik had in een trein gezeten en die reed op de rail en opeens, vwam ging hij van de rails en hij ging niet kapot.
(Hond) en ik had iets beleefd dat het ene wiel van de trein van de rails ging en zo op de rails van de andere trein.
(Nijlpaard) en ik had beleefd dat ik gedroomd had dat ik zo in een zwembad plonsde.
Ik had in een andere Staat van Amerika even geen palmbomen gezien, maar in Amerika (een zuidelijker staat, red.) zag ik wel palmbomen.
KINGTIDE
Antares aan de steiger. Dat zien we niet vaak... |
Uhm... waar is die steiger nu gebleven? |
En dus gaan we midden op straat staan, pal voor zo'n straatvijver en wachten gewoon tot er een auto aankomt. Die vragen we dan of we mogen meerijden en -als we dan toch in de auto zitten... kunnen ze ons misschien gelijk wel een klein stukkie verder brengen...? Hartstikke handig. Later lezen we een artikel inde New York Times over de overstromingen in 'onze wijk' tijdens de Kingtide.
De situatie hier toont duidelijk de gevolgen van de stijgende waterspiegel. Gelukkig maar dat het milieu een van de grote speerpunten is van Trump...
Hier en daar worden wat muurtjes opgetrokken om het water tegen te houden, maar om zo het water te keren is ondoenlijk gegeven de grote hoeveelheid waterkant in deze regio. Volgens mij is de enige oplossing om sluizen te bouwen bij de zeegaten. Een mooie kans voor de Nederlandse Waterbouw sector?
ANKERKETTING
We hebben twee dozen. De ankerketting zit in de ene doos, de tweede doos plaatsen we een paar meter verderop. Ik haal de ketting stukje voor stukje uit de eerste doos en geef het door aan Hedda die het in de tweede stopt. Zo laten we de vijftig meter ketting door onze handen lopen en zijn een paar meter opgeschoven. In acht etappes krijgen we de ketting onder de voorpunt van Antares, brengen touwtjes aan op de ketting als markering (dan weten we hoeveel ankerketting we uit hebben staan) en takelen de nieuwe ketting aan boord en in de ankerbak.
WELCOME TO MIAMI
ANTENNE - beetje technisch stukje dit, gewoon
overslaan als het je niet interesseert.
Met de bus is het twee uur rijden naar de West Marine, waar we een nieuwe marifoon antenne kopen en een nieuwe kabel. We staan versteld van de rommel die er verkocht wordt.
De volgende ochtend start ik met het doortrekken van de kabel (stom natuurlijk??) waarvoor de halve achterkajuit, navigatietafel etcetera uit elkaar moet. Vijf uur later heb ik de kabel doorgetrokken en alle timmerwerk weer terug geplaatst. Als ik een connector wil aanbrengen en de kabel nog eens goed bekijk vraag ik mij toch af of dit wel een RG58 is. De tekst op de draad is nauwelijks te lezen, maar dan ontcijfer ik RG59! Die kabel is voor een tv. Totaal ongeschikt voor een marifoon. Hoe is het mogelijk! Bovendien vinden we op internet uit dat de antenne in tegenstelling tot wat de medewerker vertelde geen zilverband bevat, waarmee de kwaliteit stukken slechter is dan gesuggereerd.
Nu we toch boven zijn... maar even een fotootje. Het water in Miami ziet er al weer een stuk blauwer uit dan noordelijker. |
Dag drie de nieuwe kabel er in gezet (deze keer de enige juiste; RG213 en zonder onderbrekingen) en nu is het wachten op een antenne die voor ons besteld is. Daarvoor moeten we een van de komende dagen natuurlijk weer twee uur met de bus heen en twee uur terug. Ach, zo zie je nog eens wat van de buitenwijken van Miami... Hopelijk zijn we binnenkort weer te horen - en te zien, ons AIS signaal loopt via dezelfde antenne.
LITTLE HAVANNA
Een wijk in Miami waar veel Cubanen wonen. Sowieso hoor je voornamelijk Spaans spreken hier. In de bussen, in de winkels, op straat. In de jaren '60 vluchtten er veel Cubanen naar Miami en er was ook nog eens een hausse in de jaren '90, onder het presidentschap van Clinton.



WIFI EN STOPCONTACT
Nou, dat was het wel weer. We zitten nu voor een bibliotheek die gesloten is maar nog wel internet open heeft staan. Maar geen stroom, dus dan loopt de accu leeg terwijl we alle foto's uploaden. Dus weer een race tegen de klok...
Nog een beetje F>F>... internet bij de bibliotheek stopte er mee. Dus een kwartiertje naar de MCDonalds gewandeld om daar internet en stopcontacten te vinden. Maar helaas, geen stopcontacten. Door naar een Bakery, waar goed internet zou zijn Maar ook geen stopcontacten. Weer verder, naar de Starbucks. Internet. Check. Stopcontacten. Check. Koffietje gekocht en aan de slag weer. Stekker in het stopcontact... he, er zit geen spanning op dit stopcontact. Volgende proberen. Ook niet. Nergens.... Zo gaat dat dus als je onderweg bent. Oh jee, en nu gaat de Starbucks ook nog sluiten. Stoelen om ons heen al opgestapeld... Even wachten jongens, we zijn bijna klaar... Heel even nog...
Soms verlang je naar de luxe van thuis. nu snel het blogbericht plaatsen.
Nog een beetje F>F>... internet bij de bibliotheek stopte er mee. Dus een kwartiertje naar de MCDonalds gewandeld om daar internet en stopcontacten te vinden. Maar helaas, geen stopcontacten. Door naar een Bakery, waar goed internet zou zijn Maar ook geen stopcontacten. Weer verder, naar de Starbucks. Internet. Check. Stopcontacten. Check. Koffietje gekocht en aan de slag weer. Stekker in het stopcontact... he, er zit geen spanning op dit stopcontact. Volgende proberen. Ook niet. Nergens.... Zo gaat dat dus als je onderweg bent. Oh jee, en nu gaat de Starbucks ook nog sluiten. Stoelen om ons heen al opgestapeld... Even wachten jongens, we zijn bijna klaar... Heel even nog...
Soms verlang je naar de luxe van thuis. nu snel het blogbericht plaatsen.
Morgenochtend vertrekken we om half zes naar de Bahama's. Internet is daar nog wat schaarser, dus het volgend weblog bericht zal waarschijnlijk ook weer even op zich laten wachten. Dus wensen we jullie hierbij alvast een fijne sinterklaas avond. Benieuwd of de Sint ons op de Bahama's ook weet te vinden.
Fijn weer even te zijn 'bijgepraat'! Goede reis naar Bahama's! Liefs van ons op de Mallemok in Zuid-Frankrijk
BeantwoordenVerwijderen