

Toen we hem vijf jaar geleden vertelden over ons plan voor een lange zeilreis, vroeg hij bedenktijd. Een week later klopte hij tegen zijn doosdeksel. Met wat voor een boot we dan dachten die reis zo nodig te moeten maken. Dat weekend namen we hem mee op Antares. Met zo'n boot, vond hij, kun je alle oceanen aan. Hij ging mee!
Hij was in zijn element aan boord. Alhoewel de zeilreis hem wel zwaar viel, dat kon je zien. De jaren gingen tellen, het knalroze was al lang verdwenen. Zijn veren werden grijzer. Maar hij genoot. Volop. In ons blogbericht over de Commewijne- en Cotticarivier had hij nog een prominente rol.
Vorige week was het opeens leeg achterop Antares. Geen vlaggenstok. Geen vogel. Geen Eddy. Eddy is weg. Verdwenen. Foetsie. We vrezen dat een sympathieke Trinidadiaan onze vogel heeft weggenomen. Gejat. Gestolen. Inclusief vlaggenstok. Het enige dat we terug vonden, was het borgtouwtje dat zijn poot verbond met de zeerailing.
Na negentien jaar zeil-lief-en-leed te hebben gedeeld, moet ik zonder Eddy verder. Maar ik troost mij bij de gedachte dat hij vertrok op het verste punt van onze zeilreis. Dat is niet zo maar. Dat is Eddy. Altijd bereid om de verste uithoeken te onderzoeken. Dat was al zo toen hij in de verste uithoek van Friesland overboord kukelde. En er is meer...
In een eerder blogbericht schreven wij al over het Asa Wright Nature Centre op Trinidad. Het mekka voor vogelspotters. 166 soorten vogels vliegen daar rond. 166? Nee, zo lezen we zojuist op hun website. Er wordt gefluisterd dat er een nieuwe soort is ontdekt. Nog niet officieel, nog niet wetenschappelijk goedgekeurd, maar toch. De vogelwereld is in rep en roer. En de Asa brochure, waar je de door jou gespotte soorten kunt aanvinken, is alvast aangepast!

Eddy, F.I.P. (fly in peace)
Onze innige deelname, het is niet anders. Ik vond het, met alle respect, een beetje vreemde vogel. Hij kon je uren aanstaren zonder een woord te zeggen. En 20 jaar, is dat niet een beetje erg oud voor zo'n unieke en bijzondere vogel? Het zou voor ons nageslacht, een goede zaak zijn, dat zijn soort officieel wordt vastgesteld. Gelet op zijn uiterlijke kenmerken zou ik hem scharen bij de Hoppen familie. Als hij bovendien, zoals jullie hebben ervaren, genoot van het varen in Caraïbische archipel, is "Island Hop" of "Island Hopper" wellicht de meest gepaste titel voor zijn soort. Helaas dat hem hetzelfde lot beschoren is als de Dodo. In ieder geval, jullie veel sterkte met dit zware verlies.
BeantwoordenVerwijderen:-) of moet ik zeggen :-(
BeantwoordenVerwijderenGo Eddy!