BEK-WEE

Sinds afgelopen zaterdag zijn we op Bek-wee. ‘Bekwie’ noemden we dit eiland toen we er jaren gelezen over lazen. Of ‘Bekwiea’. Maar nu noemen we het ‘Bek-wee’... omdat alle Amerikanen en Canadezen die in de Carieb rondvaren het zo nemen.

Hedda in Salt Whisle Bay. Walewijn bouwt een zandkasteel (onder de noemer dat Quirijn dat zo leuk vindt, maar ondertussen... )

Quirijn bestudeert de waterkaart

JAN RAP EN ZIJN BOOT

Afgelopen woensdag 14 oktober vertrokken we vanuit de ankerplaats bij Sint Georges op Grenada. Om half zes in de ochtend, omdat we verwachtten dat het een pittige tocht zou worden naar Cariacou. In juni voeren we dit traject ook al en toen zorgden stroom en wind er voor dat we nauwelijks vooruit kwamen. Het was een dag lang beuken tegen de golven in en uitgeput lieten we toen net voor het donker ons anker vallen in Tyrrel Bay. Nu gaat het echter rap. Ontzettend rap. 'Ja logisch', zegt Quirijn, 'want nu hebben we natuurlijk geen aangroei'. En zo is het. Alle beetjes helpen. We hebben bovendien de wind een beetje schuin van achteren en er staat (o hemel zij geprezen!) net als laatst vanuit Trinidad, nauwelijks deining en golven. 

Al om half een plonst ons anker in Tyrrel Bay. We lunchen in de kuip, waarna ik de bijboot in het water takel en de buitenboordmotor monteer. Daarna varen we naar de wal en klaren uit. Terug aan boord is het half drie... Zullen we? Ja, waarom niet?

schoolwerk! Kennen jullie deze nog? Met waskrijt kleuren maken
daarna met zwart waskrijt dichtstiften en dan met een
stokje een tovertekening maken!

We halen ons anker op en zeilen nog heerlijk door naar Clifton op Union Island, zeven mijl verderop, waar we weer voor anker gaan. De omgeving hier voelt al bijna als thuis omdat we hier in juni en juli ook voeren, het is al weer de vijfde keer dat we bij Clifton ankeren. Niet dat we het hier zo geweldig vinden, in tegendeel, het dorp is helemaal gericht op de toeristen die hier komen (voornamelijk charterboten naar de Tobago Cays en dagjesmensen), maar het is de plek om in- en uit te klaren

Salt Whisle Bay

SALT WHISLE

De volgende ochtend klaren we in en zijn we legaal weer in Sint Vincent en de Grenadines. Eind van de ochtend halen we ons anker op en varen door naar Mayreau, waar we ankeren in een baai die we prachtig vinden; Salt Whisle Bay. Hier lagen we in juni ook een aantal dagen. We zwemmen naar het strand en genieten van het mooie weer. Na ruim een week regen, regen, regen schijnt de zon weer. Misschien is dat... omdat het bezoek van een andere Nederlandse zeilboot, de Tisento, weer naar huis terug is? Zij hebben een week lang alleen maar regen gehad.

Het lijkt hier wel de Caraiben...!

Antares in een tropische omgeving.

BEQUIA

Zaterdagochtend vertrekken we rond acht uur en varen 25 mijl verder naar Bequia, Bek-wee dus. We hebben hier, ondanks de naam, nog geen tandarts gezien. Wel een mooi wandelpad direct langs het strand en lange rijen pittoreske restaurantjes, die grotendeels nog gesloten zijn. We zijn duidelijk nog in het pre-season. Het is dan ook nog orkaanseizoen, dus we houden nauwlettend de weerberichten in de gaten. Vanaf begin / half november wordt het hier weer druk met toeristen. Nu zien we al een enkele charterboot, maar verder nog weinig andere cruisers.

MODELBOTEN 
We bezoeken er een modelbotenbouwer waar ik, o, o, o, zooooo ontzettend hebberig van word! Ik hoop ooit nog eens een model van onze Trintella 38 ‘Antares’ te laten maken, maar het begint er al mee dat we geen bouwtekeningen hebben van de romp en zonder dat kan een modelbotenbouwer natuurlijk wel een beetje gokken op basis van wat foto’s van het onderwaterschip, maar echt goed wordt het dan niet en dat zou mij natuurlijk altijd storen. 

Verder hebben we de achthonderd US dollar voor een halfmodel (zo een die je aan de muur kunt hangen) niet direct bij de hand en zeker niet de negenduizend US dollar voor een volledig model...

Nee, wij maken voorlopig nog maar even ons eigen model van Antares, zie onder.

Schaalmodel 'Antares'

We blijven nog een paar dagen in de heerlijke stilte en rust van dit fraaie eiland en willen een schildpaddenfabriek – o pardon, kwekerij- aan de andere kant van het eiland bezoeken. Biologieles voor Quirijn. Hij kan daar zien wat er gebeurt met de eitjes die hij in Suriname zag op het strand toen wij daar ’s nachts de schildpadden bezochten die het strand op kwamen om eieren te leggen.

NOG NIET NAAR HUIS

We gaan nog niet naar huis, nog lange niet, nog lange niet... Het neuriet zondagmiddag een tijdje door ons hoofd, nadat we bij een lokale melkboer een aanplakbiljet zien. Ze verkopen in de Carieb melk van het merk 'Dutch Lady'. Als we twee pakken kopen en onze gegevens achterlaten... kunnen we een reis winnen voor twee personen naar ... Nederland! We willen nog lang niet terug, maar ach... even op en neer is zo gek nog niet? We gaan meedoen!