Paas(schildpad)eieren zoeken in Galibi

Deze keer maar weer eens een wat korter bericht. Lastig hoor. Er valt zo ontzettend veel achtergrond te schrijven bij iedere plek die we bezoeken of waar we langsrijden, dat ik steeds die neiging heb. Bij de Vaco (boekwinkel rin Paramaribo – boeken zijn hier trouwens flink duur) kochten we ‘Geschiedenis van Suriname’ en ja, zoals dat altijd gaat, hoe meer je je in een onderwerp verdiept, des te interessanter wordt dat onderwerp en des te meer wil je weten.

Nu ja, ik ga dus geen uitgebreide achtergrondinfo geven. Slechts af en toe een snufje. Eens kijken of mij dat lukt…

NEXT

We waren nog niet koud terug uit de Boven-Surinamerivier of de volgende tocht stond voor de deur. Afgelopen woensdag trokken we naar de noordoostkant van Suriname, het district Marrowijne. Helemaal aan de noordoostpunt van Suriname zijn stranden waar elk jaar zeeschildpadden hun eieren komen leggen. Dit is een van de weinige broedgebieden in de wereld. Het legseizoen is van midden februari tot augustus.

TOERISTENTOER

De toeristenbus

Deze keer gaan we, geheel tegen onze gewoonte in, met een georganiseerde toer. Dat doen we omdat een deel van de reis per korjaal gaat en de bootsmannen 1400 Surinaamse dollar (ca 400euro) voor de tocht vragen. Absurd veel, zeker in vergelijking met een georganiseerde reis die 130 euro p.p. kost inclusief alles. Samen met Ron en Joce van De Verleiding, een ander Nederlandse zeilboot die bij Domburg ligt, maken we deze toer. De eerste honderdvijftig kilometer gaan in een bus over land, naar het dorpje Albina. De route voert door het district Marowijne, waar in de jaren ’80 de binnenlandse oorlog plaatsvond. Veel bewoners vluchtten destijds naar buurland Frans-Guyana… <hier had ik alweer een hele lap achtergrondinfo geschreven, maar toen bedacht ik mijn belofte bovenaan dit blogbericht… hoppatee, de delete knop ingedrukt>.

De Korjalen bij Albina

Aankomst Galibi, uitladen van de korjaal

Het reisgezelschap

ZEESCHILDPADDEN

Albina grenst aan de Marowijne rivier en aan de overkant  van de rivier ligt Frans Guyana.

Mooi Galibi

Vanaf Albina varen we in twee uur met een korjaal naar een inheems dorpje aan de rivier; Christiaankondre en Langamankondre. Einde van de middag bezichtigd onze groep, die naast ons vijven nog uit vier ander Nederlanders bestaat, onder begeleiding van een lokale gids het dorp. Quirijn valt ’s avonds direct na het eten in slaap. En dat is lastig… want juist in de avond/nacht komen de schildpadden aan land. Om 21 uur stappen we daarom weer in de korjaal en varen een half uurtje verder naar stranden aan de Atlantische Oceaan, waar de zeeschildpadden het strand op komen.

Traditionele pinahut

Het is even zoeken naar sporen in het donker, maar de twee bootsmannen en de gids spotten in het zand diepe sporen wat een teken is dat daar de ca 250 kilo zware schildpadden het strand op zijn gegaan. Als je 1 spoor ziet dan is dat voor ons, schildpadspotters, een goed teken;  de schildpad is nog aan land. Twee sporen naast elkaar is niet goed, dan is de schildpad alweer terug in zee.

Uiteindelijk zien we verschillende sporen, zien een schildpad vanuit zee via het strand het bos in gaan en zien hoe een schildpad eieren legt en daarna het nest afdekt met zand. Het zijn enorme beesten, rond anderhalve meter lang. Erg indrukwekkend.

Mooi plaatje voor de opa en oma's (en ooms en tantes)

Quirijn in euforie, mag een echte schildpad aaien!

Het leggen van de eieren

De groene schildpad, ook wel soepschildpad genoemd

Het begraven van de eieren

Na twee uur op het strand gaan we met de korjaal terug naar het dorp. Ik word ’s nachts wakker van gekriebel. Vlooien? Nee, mieren. Mijn bed blijkt midden in een doorgaande mierenroute te liggen. Via de muur komen ze het bed op, dan schuin over het bed (daar lig ik) naar de hoek en daar via de bedpoot naar beneden. Ik verhuis maar even naar een ander bed. Verder fladdert er een paar keer een vleermuis door de kamer. Maar geen kakkerlakken hier, dat scheelt weer.

Mieren!!! Heul veul...

De mierenoptocht. Helaas stond het bed van Walewijn in de weg.

Een gestrand vrachtschip bij Frans Guyana

FRANKRIJK

De volgende ochtend gaan we retour Albina maar eerst maken we een stop aan de overkant van de rivier, in Sint Laurent in Frans Guyana. Gek hoor, het lijkt net alsof we in Frankrijk zijn. Frans auto’s, Franse kentekens. We spotten zelfs een kenteken met Departement nummer 85, waar Hedda’s ouders ook wonen.  Formeel moet je in St Laurent een nieuwe toeristenkaart aanvragen, maar in de praktijk steekt iedereen gewoon illegaal de grens over. We lezen in een boekje de tip… ‘mocht de douane moeilijk doen bij terugkeer aan Surinaamse kant, dan zeg je dat je dan wel terug gaat naar Frans-Guyana en dan steek je later opnieuw over…’. Wij ondervinden geen problemen.

Frans Guyana; nette trottoirs en asfalt met wegmarkering!

Frans Guyana; landingsplek van de veerbootjes, de korjalen.

Hotel de Ville

 

Un vendeen en France Guyana

Voor de gevangenispoort

We bezoeken een gevangenencolonie, bekend geworden door Papillon die hier opgesloten zat. Na sluiting werd de gevangenencolonie gekraakt door bosnegercreolen, maar toen Papillon verfilmd werd en dus de aandacht groeide, moesten zij eruit en werd het een museum.

TIJDREIZEN

In de middag varen we met de korjaal terug naar Albina waar onze bus ons weer terugbrengt naar Paramaribo.

Hedda filosofeert over Suriname. In Suriname maak je tijdreizen, zo vindt zij. Jekunt er inheemse bevolkingen bezoeken die nog leven zoals men eeuwen geleden ook leefde. Even later sta je weer midden in de moderne stad. Daartussen in vind je allerlei perioden; dorpen waar de groei in een bepaalde periode tot stilstand is gekomen en die gebieden zijn in die tijd blijven stilstaan. Dorpen bijvoorbeeld waar de bauxietvelden opraakten en het merendeel van de bevolking wegtrok, of dorpen langs de (door Ir Lely geïnitieerde) spoorlijn en al vrij snel na de bouw begin 19^e eeuw onrendabel bleek.     

Terug aan de Surinaamse kant; Hollandse vrachtwagens staan ons op te wachten...

ZIEZO

Best een (voor mijn doen) kort blogbericht toch? Dus dat!