1 JAAR ONDERWEG !

Op 8 juli 2014 gooiden wij de trossen los bij onze thuishaven WV Bruynzeel in Zaandam. In de stromende regen zwaaiden daar op de steiger lieve havengenoten en (schoon)moeder ons onder luid getoeter uit.

In het afgelopen jaar is er veel gebeurt. We bezochten mooie plekken, ontmoetten leuke mensen en deelden lief en leed. We legden 6.277 zeemijlen af oftewel 11.625 kilometer, voeren 12 verschillende gastenvlaggen in ons want en betaalden in 6 verschillende munteenheden. We schroefden 51 keer de buitenboordmotor achter op de bijboot, pompten 2789 keer het toilet door, voeren 450 uur op de motor, braken 1 giek en zes glazen, aten 18 ijsjes en 3 keer boerenkool.

Belgie (maar dat wisten jullie zelf ook wel)

Frankrijk en (met dank aan Marieke en Martijn!) Bretagne

WAT BEVALT ONS ZO AAN ONZE REIS?
In willekeurige volgorde:

• De vrijheid. Iedere dag weer kunnen kiezen wat te doen. Blijven we nog een dagje of gaan we ankerop, waar gaan we vervolgens naartoe?
• De grote hoeveelheid en variatie aan plekken ontdekken en bezoeken en dat met je eigen huisje. Steeds weer een nieuwe voor- en achtertuin en een nieuw uitzicht. Met de boot scharrelen langs (voor ons) onbekende kusten, eilanden en ankerbaaien. 
• Op iedere nieuwe locatie weer het landverkenningsritueel; waar haal je boodschappen, water, diesel, gas, waar kunnen we de was doen, waar vinden we bepaalde onderdelen... Op die wijze kom je ontzettend snel in contact met de lokale bevolking. Heel anders dan als je gewoon op vakantie bent.
• Het leven aan boord. Alles binnen handbereik, simpel en eenvoudig leven zonder de luxe van thuis.
• Geen krant en televisie en dus geen zorgen over dingen die in de wereld gebeuren en waar je toch niets aan kunt veranderen of waar je een mening over zou moeten hebben. Heerlijk! Gelukkig bereikt de smeuïge versie van het wel en wee in Nederland ons via de regelmatige updates vanuit het kloppend hart van Nederland; Aalten, dank Lia.
• Het heerlijke klimaat in combinatie met het buitenleven. Zeilen zonder zeilpak! De laatste keer dat we ons zeilpak aanhadden was halverwege de oversteek Kaap Verden - Suriname. Sindsdien hangen ze uhm... Waar hangen ze ook alweer?
• De sociale aspecten; ontmoetingen met andere zeilers. De borrels, etentjes en andere spontane gelegenheden. Verbazingwekkend vinden wij het hoe snel en gemakkelijk het contact onder zeilers verloopt. Waar je vandaan komt, hoe je de kost verdient/verdiende of wie je vrienden zijn doet er niet toe.
• Continu je grenzen verleggen. Op het gebied van varen en reizen, maar vooral ook onze persoonlijke ontwikkeling. Ervaren dat we nu de reis maken die we jaren geleden bedachten, maar toen om allerlei redenen onhaalbaar leek. Door ons leven in te richten op de voorbereiding van deze reis, hebben we onze droom kunnen realiseren. Dat geeft vertrouwen in je eigen kunnen.
• De berichten die we van jullie krijgen!! Via onze website, per e-mail, whatsapp en soms zelfs per ansichtkaart. We vinden ze hartverwarmend. We kunnen niet rechtstreeks reageren op de berichten op onze website, maar waarderen jullie berichten enorm!! Wat we wel kunnen via onze weblog is zien uit welke regio's de bezoekers komen en dan spant naast Nederland, Frankrijk en de Verenigde Staten/Canada de kroon.
• De ontmoetingen en bezoeken onderweg. De onverwachtse ontmoetingen met oud collega's in Marokko, op Tenerife en in Suriname. De familie Keppel in Treguier. Jan en Anita die ons in La Coruna bezochten. Wanda en Cees, uit onze thuishaven, helemaal met de camper naar Lissabon gereden om ons te treffen! Bezoek van Lia en Aly in Portugal, Aly, Marije, Tijn en Fien in Suriname. En natuurlijk Gerrit, die helemaal met ons meevoer naar Suriname.

Groot Britannie (de nautische variant). Waren we dan in GB? Jawel, een nachtje voor anker bij Guernsey

Hedda vervangt Spanje voor Portugal.
op weg naar Porto over een rimpelloze zee

   

Spanje

WAT VONDEN WE VERRASSEND?

1. Met stip op 1. De achtdaagse tocht met onze zeilboot over de Commewijne- en Cotticarivier in Suriname. Jeetje, wat een geweldig bijzondere tocht vonden we dat! We voelden ons expeditiereizigers, als dorpen uitliepen om naar ons te zwaaien. En als we ankerden en met de bijboot het strandje van zo'n dorp opschoven. By far de meest bijzondere tocht die we ooit met onze zeilboot maakten. In het november of december nummer van Zeilen Magazine komt een artikel van ons over deze bijzondere tocht. Voor zeilers die in de toekomst ook de Commewijne- en Cotticarivier willen bevaren, onder het tabblad 'info voor vertrekkers' vind je praktische info. Ook als pdf verkrijgbaar en in het Engels. Stuur daarvoor even een mailtje naar sy.antares@yahoo.com.
2. Überhaupt Suriname. Onze verwachtingen waren hoog, maar toch vonden we het een geweldig mooie verassing. Heerlijk land. De uitstapjes waren zo anders dan op de rest van de reis, dat het als een compleet andere en extra reis voelde. Heerlijk was ook dat we daar voor slechts tien euro per dag een auto konden huren (waar vind je dat?), waardoor we twee maanden mobiel waren.
3. Tobago. Hadden we geen hoge verwachtingen van. Maar we vonden het er erg mooi en relaxed. Vooral de noordwestkant, Charlotteville met aanliggend de Pirate's Bay. Zo unspoiled als de noordwest kant van Tobago hebben we verder nog niet gezien in oost Carieb. Nu zijn we natuurlijk nog lang niet overal geweest, maar in de Carieb varen zoveel zeilboten, dat we een tweede Tobago niet meer zullen tegenkomen.
4. Ook verrassend vonden we Las Palmas op Gran Canaria. Geen fraaie haven, maar oud en verschoten. Flinke herrie ook, met een stadssnelweg die bovenlangs loopt. Regelmatig een deining die de boot doet rukken aan haar landvasten. Ronduit Verschrikkelijk personeel. Koude, oude douches. Meer regen dan een mens lief is en dat in de wetenschap dat veertig kilometer zuidelijk (zuidkant Gran Canaria en episch toeristisch centrum) altijd de zon schijnt. Maar toch... Deze jachthaven... verrassend als uitkomst van de vraag die we onszelf stelden; als we ergens langer op de boot zouden (moeten) blijven wonen, waar zou dat dan zijn? De hectische grote stad direct naast de haven. Met alle stadse faciliteiten. Parken, tapas, festiviteiten, winkels, winkels, winkels, kroegjes, de stadse drukte, een strand, op de vouwfiets op de driebaanssnelweg, de historische binnenstad, Spaanse eethuisjes en openlucht poppenkast op zondag in het park. In combinatie met het dorpse karakter van de jachthaven. Duizend ligplaatsen, waarvan velen ingenomen door mensen uit alle landen van de wereld die hier voor korte, langere of  al-tijd blijven plakken.
5. Verder de Spaanse Ria's. Een mooi zeilgebied aan de noordwestkant van Spanje, waar je in alle Ria's beschut tegen de oceaan heerlijk kunt varen, ankeren en genieten van het Spaanse leven. Een gebied waar we zo drie maanden zouden kunnen rondvaren. Gek dat er geen jachtcharters in dat gebied zijn. We hebben navraag gedaan en daar kwam uit dat er alleen een paar particulieren zijn die hun boot verhuren, verder niets. Wanneer start hier een charterbedrijf? Zelfs even gedacht... zou dat niet iets voor ons zijn? Zou een geweldige vakantiebestemming zijn, eventueel in combinatie met een stedentrip Porto en/of Santiago de Compostella.
6. en dan nog de schildpadden en roggen waar we mee zwommen bij Tobago Cays. Maar daarover in een volgend blogbericht meer.

Marokko. 

Wie kent deze vlag? De Canarische eilanden!

ALLES FEEST, OF IS ER EEN MAAR-KANT?
Ondanks dat we het fantastisch vinden om deze reis te maken, moeten we onszelf ook dwingen te genieten. We merken dat regelmatig de dagelijkse zorgen overheersen boven het gevoel dat we onze droom aan het leven zijn.

De minder romantische kant van de reis dus...

• 'Zorgen moet je doen, niet maken' las ik ooit bij Loesje. Helaas is zorgen maken onderdeel van een zeilreis. De zorg of het anker houdt (en dat van anderen om je heen), continu letten op veranderingen in het weer (de mooie rustige ankerbaai zou wel eens kunnen veranderen in een heksenketel), de zorg over cruciale dingen die kapot kunnen gaan, de altijd maar aantrekkende wind 's avonds wat je een onrustig gevoel geeft, het eeuwige geschommel van de boot door de deining, waardoor je je continu moet vasthouden en niets even op tafel kunt zetten omdat het er dan direct af zwiept, de onderbroken nachtrust door toenemende wind, deining of harde regenbuien, het gesleep met voorraden, alle dagelijkse zaken die veel meer tijd en moeite kosten dan thuis, kortom... alles wat je niet ziet op die mooie zonovergoten blauwe foto's op onze website.
• Het onderhouden van je schip. Alles gaat kapot mede door het zout, de UV, het intensief gebruik en de continue bewegingen van de boot.  De never-ending klussenlijst (grote maar gelukkig ook hele kleine klusjes).
• En ja, ook een paradijselijk mooie baai met palmbomen, wit strand en blauw water in de Carieb wordt op een bepaald moment gewoon. Het went, waardoor je de schoonheid er niet meer van ziet. Bizar toch? Nu ja, wat dat betreft zijn we erg blij dat we Suriname hebben bezocht, omdat dat zo'n wezenlijk andere belevenis was dan de Carieb.

Kaap Verden, met daaronder de Q vlag, ten teken dat we nog moeten inklaren bij Customs en Immigration...
(met op de achtergrond de oude veerboot van Vlieland)

Na zeventien dagen zee... S U R I N A M E ! ! ! ! ! (yeah!)

JAAR GEHAD, NOG EEN JAARTJE TE GAAN, WHAT TO DO?

• Vanwege het hurricane seizoen (juni t/m november) blijven we de komende maanden een beetje in de buurt van Grenada en Trinidad/Tobago. Klussen aan de boot, af en toe een uitstapje, de dagelijkse huishoudelijke zaken, sociale verplichtingen en ach, dan vliegt de tijd snel voorbij. Op dit moment varen we in de Grenadines, een eilandengroep ten noorden van Grenada. We zijn van plan om over ca twee maanden in Trinidad de boot op de kant te zetten voor werk aan het onderwaterschip en vanwege een lekkende schroefas.
• Na het hurricane seizoen verwachten we verder noordwaarts te varen naar eilanden als Sint Lucia, Martinique, Guadaloupe etc. En we hebben nog wat andere plekken op het wensenlijstje staan, maar de praktijk leert dat het altijd anders gaat dan je bedenkt. Dus die schrappen we wellicht. Plekken als Cuba en New York. Maar de laatste valt helaas al erg snel af, omdat het planningstechnisch nauwelijks te verenigen is met onze terugtocht naar Europa volgend voorjaar.
• Verder denken we na over ons leven na de reis. Waar gaan we wonen, waar kunnen we werken? Kunnen en willen we weer terug naar de werkomgeving die we achterlieten, of willen we juist iets heel anders? Ik merk dat de fysieke afstand tot Nederland enorm helpt om van een afstand ons oude leven te aanschouwen en na te denken over onze toekomst. Dat is een ongekende luxe. We maken nu een lijst met dingen die we leuk vinden om te doen en waar onze kracht en energie zit en relateren dat aan werk opportuniteiten. We bevinden ons nog in de heerlijke brainstormfase, wat wil zeggen dat alle suggesties welkom zijn! Heb je een idee wat wij nou zouden moeten gaan doen qua werk als we terug zijn in NL, stuur maar naar sy.antares@yahoo.com. We kijken er naar uit om van jullie ideeen te horen wat te doen! 

Trinidad & Tobago

Grenada

Sint Vincent and the Grenadines

Vanaf Roundabout Reef, Clifton Harbour, Union Island, Grenadines, West Indies wensen we jullie een hele goede zomer en fijne zomervakantie! Blijf ons volgen en berichtjes sturen via onze website, whatsapp of sy.antares@yahoo.com!

Liefs,
Hedda, Quirijn en Walewijn. Oh ja, een Eddy natuurlijk.

------------------------------------------------------------------------------------------

Zo, die hebben we in de pocket!... Of zou het misschien toch niet...?

Onze oven aan boord vertoont kuren... en dan staat er zo  maar zo'n pracht exemplaar in het bos... Meetlatje erbij... helaas, net te groot voor ons.

Bij de huisarts in de wachtkamer, Paramaribo. Dat geeft nogal vertrouwen in de behandeling...

Zo is het ook, natuurlijk!

En als dan niets meer helpt, is het misschien hier wel prettig liggen?

Zijn we ook nog ff geweest

'There are lies, damn lies and statistics'. Ach, de uitkomst maakt niet uit, als je maar gelooft.

De carburateur van onze buitenboordmotor... op mijn lijf geschreven. typenummer: 36 VAAL 7.